تاثیر افزایش نانوذرات مزوپروس سیلیکا و نانولوله کربن بر خواص ارتعاشی پلی‌پروپیلن

هدف اصلی این مقاله بررسی آزمایشگاهی خواص ارتعاشی نانوکامپوزیت های پلیمری پرشده با یک درصد وزنی از ذرات مزوپروس سیلیکا، هیدروکسی آپاتیت، کامپوزیت مزوپروس سیلیکا و هیدروکسی آپاتیت و نانولوله های کربن می باشد. نتایج آزمایشگاهی نشان می دهد که ضریب میرایی و فرکانس طبیعی به ترتیب در نمونه های پلی پروپیلن خالص، نانوکامپوزیت های پلی پروپیلن/ نانولوله کربن، پلی پروپیلن/ هیدروکسی آپاتیت، پلی پروپیلن/ مزوپروس سیلیکا و نانوهیبرید پلی پروپیلن/ مزوپروس سیلیکا - هیدروکسی آپاتیت افزایش می یابد. به منظور بررسی تاثیر عامل فوم زا بر خواص جذب ارتعاش، عامل فوم کننده به نانوکامپوزیت های پلی پروپیلن/ نانولوله کربن و پلی پروپیلن/ مزوپروس سیلیکا - هیدروکسی آپاتیت افزوده می شود. نتایج نشان می دهد که نمونه های فوم شده، ضریب میرایی بیشتر و فرکانس طبیعی کمتری نسبت به نمونه های فوم نشده خود دارند. حداکثر میزان افزایش ضریب میرایی و فرکانس طبیعی نانوهیبرید پلی پروپیلن/ مزوپروس سیلیکا- هیدروکسی آپاتیت نسبت به پلی پروپیلن خالص به ترتیب 02/55 و 05/34 درصد می باشد. بنابراین این ترکیب که برای اولین بار در این تحقیق مورد مطالعه قرار گرفته است، می تواند مشکلات موجود در کاهش ارتعاشات ناخواسته سازه ها را برطرف نماید.