مطالعه عددی و تجربی روش زیر فضاهای اتفاقی-کواریانس در تخمین پارامترهای مودال سازه

آنالیز مودال کلاسیک ابزار قدرتمندی برای تحلیل دینامیکی سازه‌ها می‌باشد، اما معمولاً با مشکلات اساسی همراه است. زیرا تحریک اغلب سازه‌های موجود در پیرامون ما نظیر؛ هواپیماها، پل‌ها و غیره به دلیل بزرگ و پیچیده بودن، بسیار دشوار است. همچنین این سازه‌ها معمولاً تحت بارهای محیطی (که دقیقاً ماهیت مشخصی ندارند) می‌باشند. بنابراین اندازه‌گیری این بارها اغلب غیرممکن است. در این مقاله روش زیرفضاهای اتفاقی بر مبنای کواریانس، به منظور حل مشکلات مطرح شده بکار رفته و تحت بررسی عددی و تجربی قرار گرفته است. به این منظور، ابتدا پارامترهای مودال یک تیر یک سر درگیر از روش زیرفضاهای اتفاقی بر مبنای کواریانس محاسبه و با نتایج اجزای محدود مقایسه شده است. سپس به منظور بررسی دقیق‌تر روش در شرایط مختلف، اثر نویز و بالا بودن دمپینگ سازه بر روی دقت پارامترهای مودال حاصل بررسی شده است. همچنین به منظور بررسی تجربی روش، آزمایش‌های مودال کلاسیک و مودال محیطی بر روی یک میل‌لنگ انجام شده و پارامترهای مودال حاصل از آزمایش‌ها با یکدیگر مقایسه شده‌اند. نتایج حاصل از بررسی‌های عددی و تجربی دقت مناسب روش را در تخمین پارامترهای مودال سازه نشان می‌دهد.