بهینه سازی آستانه واژگونش تانکر خودروهای حامل سوخت بر مبنای طراحی الگوریتم بهینه سازی سطح مقطع تانکر

در این مقاله الگوریتمی جهت بهینه سازی سطح مقطع تانکر بر مبنای کمینه کردن همزمان دو تابع گشتاور واژگونش و ارتفاع مرکز جرم سیال و با استفاده از تابع بی‌اسپیلاین پیشنهاد شده است که آستانه واژگونش تانکر را بهبود می بخشد. این الگوریتم با دریافت مشخصات ظرفیتی تانکر به عنوان ورودی، تابع بی‌اسپیلاین درجه چهار با 10 نقطه کنترلی را پیشنهاد می دهد که پایداری بیشتری نسبت به تانکرهای استوانه ای دارد. سپس این تابع با استفاده از الگوریتم ژنتیک در پرشدگی های گوناگون بهینه می شود. این الگوریتم در ابتدا بر مبنای تابع بی‌اسپیلاین درجه 3 با 8 نقطه کنترلی بنا نهاده می شود و سپس با بهینه سازی و میانگین گیری، بازه انتخاب نقاط کنترلی اصلاح شده و تعداد درجه و نقاط کنترلی تابع بی‌اسپیلاین افزایش می یابد. پارامترهای موثر در بهینه سازی این تابع با استفاده از الگوریتم ژنتیک مانند نرخ جهش و تعداد جمعیت ارزیابی شده و نرخ جهش 4 تا 6 درصد و جمعیت حداقل 40 نفر به عنوان مناسب ترین عملگر ها در نظر گرفته می-شود. الگوریتم ارایه شده در این مقاله، روشی سریع و دقیق برای بهینه سازی تانکرهای متفاوت در عین حفظ سادگی کاربری در صنعت می-باشد که پایداری تانکر را به میزان 10 درصد بهبود می بخشد.