بررسی تجربی تاثیر سازه های بالادست بر عملکرد بادگیرهای یک‌طرفه

در این پژوهش تاثیر دنباله سازه های بالادست بر توانایی بادگیر ها در جذب هوای محیط و انتقال آن به فضای ساختمان به صورت آزمایشگاهی و به کمک تونل باد و روش های مریی‌سازی جریان بررسی شده است. از آنجا که بادگیر ها معمولاً در محیط شهری با تراکم ساختمانی بالا، مورد استفاده قرار می گیرند سازه‌ها و موانع بالادست بی‌شک بر توانایی آنها در ایجاد تهویه طبیعی ساختمان تاثیرگذار هستند. به همین دلیل در این تحقیق موانعی با ارتفاعات مختلف و در فواصل گوناگون، در بالادست یک مدل بادگیر یک‌طرفه قرار داده شده و میزان دبی هوای القایی توسط بادگیر به کمک جریان سنج سیم داغ و در سرعت‌های جریان آزاد m/s10 و m/s15 محاسبه شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که میزان دبی هوای جذب شده توسط بادگیر و جهت حرکت آن وابسته به ارتفاع و فاصله مانع بالادست از بادگیر می باشد، به گونه ای که قرار گرفتن موانعی با ارتفاع کم در نزدیکی بادگیر باعث افزایش دبی هوای القایی می شود، اما با افزایش ارتفاع مانع دریچه بادگیر در دنباله مانع بالادست قرار می گیرد و هوای داخل ساختمان از طریق دریچه های بادگیر به محیط بیرون ساختمان تخلیه می شود.