بررسی جوش‌پذیری اتصال چند پاسه محیطی در لوله فولادی ترمومکانیکال

اطمینان از یک‌پارچگی اتصالات جوشی (از نوع محیطی یا سر به سر) در صنعت انتقال گاز طبیعی بوسیله لوله‌های قطور فولادی مستلزم تعیین تجربی خصوصیات فولاد پایه و ویژگی‌های درز جوش بوسیله آزمون‌های مخرب و غیر مخرب است. در این مقاله خصوصیات جوش چند پاسه محیطی، ناحیه متاثر از حرارت و فلز پایه در لوله فولادی از نوع درز جوش مارپیچ (با قطر خارجی 56 و ضخامت دیواره 780/0 اینچ) به منظور مشخصه‌سازی خواص متالورژیکی و مکانیکی فولاد به وسیله آزمایش‌های کوانتومتری، متالوگرافی، کشش، ضربه و سختی‌سنجی مورد بررسی قرار گرفت. تصاویر حاصل از آزمون متالوگرافی نشان می‌دهد که نواحی مختلف جوش از نظر فاز و ریز ساختار کاملاً با هم متفاوت می‌باشند. وجود ترکیب شیمیایی متفاوت در پاس‌های مختلف و فازهای سخت همچون مارتنزیت (که نتیجه عملیات حرارتی غیر کنترل شده می‌باشد) اثر قابل توجهی بر خواص مکانیکی درز جوش و منطقه متاثر از حرارت آن دارد. نتایج آزمون سختی‌سنجی کمترین و بیشترین میزان سختی را به ترتیب در منطقه متاثر از حرارت و مرکز منطقه درز جوش محیطی (که کمترین سطح انرژی شارپی را نیز دارا می‌باشد) ارزیابی می‌‌کند.