استرس ادراک شده و بهزیستی هیجانی در بیماران سرطانی: نقش واسطه‌ای راهبردهای مقابلة مذهبی

مطالعة حاضر با هدف آزمون نقش واسطه‌ای مقابلة مذهبی در رابطة استرس ادراک شده و بهزیستی هیجانی در بیماران سرطانی انجام شد. 155 بیمار به نسخة کوتاه مقیاس مقابلة مذهبی (پارگامنت، کوینگ و پرز، 2000)، مقیاس استرس ادراک شده (کوهن، کمارک و مرملستین، 1983) و فهرست عواطف مثبت و منفی (واتسون، کلارک و تلگن، 1988) پاسخ دادند. به منظور آزمون نقش واسطه‌ای مقابلة مذهبی در رابطة استرس ادراک شده و بهزیستی هیجانی از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که رابطة خودکارآمدی ادراک شده با راهبرد مقابلة مذهبی مثبت، مثبت و معنادار و رابطة درماندگی آموخته شده با راهبرد مقابلة مذهبی منفی، مثبت و معنادار، رابطة خودکارآمدی ادراک شده با عاطفة مثبت، مثبت و معنادار و رابطة بین درماندگی آموخته شده با عاطفه منفی، مثبت و معنادار و در نهایت، رابطة مقابلة مذهبی مثبت با عاطفة مثبت، مثبت و معنادار و رابطة مقابلة مذهبی منفی با عاطفة منفی، مثبت و معنادار بود. همچنین، نتایج از نقش واسطه‌ای راهبردهای مقابله مذهبی مثبت و منفی در رابطة بین استرس ادراک شده و بهزیستی هیجانی حمایت کردند. در نهایت، در مدل مفروض، تمامی وزن-های رگرسیونی از لحاظ آماری معنادار بودند و متغیرهای پیش‌بین به ترتیب حدود 80 و 60 درصد از پراکندگی متغیرهای عاطفة مثبت و منفی را تبیین کردند. نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد که در بین بیماران سرطانی در مواجهه با تجارب استرس‌زا، بخشی از پراکندگی اندازه‌های منتسب به عواطف مثبت و منفی آنها، از طریق تمایز در مقادیر راهبردهای مقابلة مذهبی مثبت و منفی قابل تبیین است.