اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر کاهش نشخوار فکری، تحمل پریشانی و احساس انسجام در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام اس)

هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر کاهش نشخوار فکری، تحمل پریشانی و احساس انسجام در بیماران مبتلا به ام اس بود. طرح این پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر روش اجرا طرح نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی بیماران زن مراجعه کننده به انجمن ام اس تهران در سال 1398 بودند که با توجه به ملاک های ورود و خروج به مطالعه و پس از غربالگری اولیه (تکمیل پرسشنامه های مرحله پیش آزمون)، 30 بیمار زن به شیوه در دسترس انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های نشخوار ذهنی- تامل نیما قربانی (rrs)، تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (dts) و حس انسجام آنتونووسکی (soc)  بود. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس چندمتغیره و نرم افزار 25spss  انجام گرفت.  نتایج پژوهش بیانگر آن است که میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ نشخوار ذهنی، تحمل پریشانی و حس انسجام تفاوت معنی داری در سطح (0.001> p) وجود دارد. درمان مبتنی بر شفقت  یکی از درمان های حوزه روان شناسی موج سوم است که موجب کاهش نشخوار ذهنی و افزایش در تحمل پریشانی و احساس انسجام بیماران مبتلا به ام اس شده است.  

effectiveness of compassion-based therapy on rumination, distress tolerance and sense of coherence in patients with Multiple sclerosis (MS)

The aim of this study was the effectiveness of compassion-based therapy on reducing rumination, distress tolerance and sense of coherence in patients with MS. The design of this study was applied in terms of purpose and also a quasi-experimental pretest-posttest design with a control group in terms of implementation. The statistical population of the study included all female patients referred to the Tehran MS Association in 2020. According to the inclusion and exclusion criteria and after the initial screening (completion of pre-test questionnaires), 30 female patients were selected through available sampling and randomly assigned to two 15-individual experimental and control groups. Data collection tools included Nima Ghorbani Rumination Scale (RRS) Questionnaire, Simmons and Gaher Distress Tolerance Scale (DTS) Questionnaire and Antonovski Sense of Coherence (SOC). Data analysis was conducted using multivariate covariance analysis and SPSS 25 software. The results indicated that there is a significant difference in a specific level (P <0.001) between the experimental and control groups in terms of rumination, distress tolerance and sense of coherence. Compassion-based therapy is one of the therapies in the field of third wave psychology that reduces rumination and increases the distress tolerance and sense of coherence in patients with MS.