ویژگی‌های روان‌سنجی نسخۀ فارسی پرسش‌نامۀ انگیزۀ کاهش وزن در افراد چاق و دارای اضافه‌ وزن

در طول سال‌های گذشته، انگیزۀ کاهش وزن به عنوان یک عامل مهم در کاهش وزن و پایداری آن مطرح شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی مشخصات روان‌سنجی پرسش‌نامه انگیزۀ کاهش وزن در افراد چاق و دارای اضافه وزن بود. در این مطالعه نسخۀ فارسی مقیاس انگیزۀ کاهش وزن پس از آماده‌سازی به روش ترجمۀ مضاعف، بر روی 453 نفر از افرادی که به مراکز رژیم‌درمانی در تهران مراجعه کرده بودند، اجرا شد. همسانی درونی نسخۀ فارسی مقیاس انگیزه کاهش وزن از طریق آلفای کرونباخ بررسی شد. همچنین ساختار عاملی مقیاس از طریق تحلیل عاملیِ اکتشافی و تحلیل عاملی تاییدی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آلفای کرونباخ برای کل مقیاس 0.82 و برای سه عامل استخراج شده سلامتی، وضع ظاهر از دیدگاه دیگران و وضع ظاهر از دیدگاه خود به ترتیب 0.86، 0.85 و 0.74 به دست آمد که نشان از همسانی درونی مطلوب مقیاس و مولفه‌های آن است. نتایج تحلیل عاملی تاییدی از ساختار عاملی حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی حمایت کرد و شاخص‌ های برازش حاکی از برازش خوب مدل بود. از نتایج پژوهش حاضر این بود که نسخۀ فارسیِ مقیاس انگیزۀ کاهش وزن، خصوصیات روان‌سنجی مطلوبی دارد و ابزار معتبری برای استفاده در موقعیت‌های پژوهشی و بالینی است.

Psychometric Properties of the Persian Version of the Weight Loss Motivation Questionnaire (WLM-Q) among Overweight and Obese Individuals

Over the years, weight loss motivation has been introduced as an important factor in weight loss and its stability. The purpose of the present study was to investigate psychometric properties of the Motivation for Weight Loss Questionnaire (WLMQ) among overweight and obese Individuals. In this study, the Persian version of the WLMQ prepared using backtranslation was administrated to 453 individuals referring to diet therapy centres in Tehran. The internal consistency of the Persian version of the WLMQ was assessed via Cronbach rsquo;s alpha. Moreover, the factor structure of the scale was assessed using confirmatory and exploratory factor analysis. The results of Cronbach #39;s alpha for the whole scale was 0.82 and for the three extracted factors of health, appearance in relation to others, and appearance in relation to oneself, were 0.86, 0.85 and 0.74 respectively. The results indicated the desirable internal consistency of the scale and its components. The outcome of confirmatory factor analysis supported the factor structure obtained from exploratory factor analysis and the fit indices demonstrated a good model fit. In general, it can be concluded that the Persian version of the WLMQ has desirable psychometric properties and is a reliable instrument for research and clinical settings.