تدوین پروتکل درمانی مبتنی بر مدل برنامه زمانی پارادوکسی و تعیین اثربخشی آن بر اختلال پرخوری زنان

انعطاف‌پذیری روان‌شناختی یک صفت چندوجهی است که در بسیاری از حوزه‌های زندگی از جمله سلامت روان نقش دارد. با توجه به نقش انعطاف‌پذیری روان‌شناختی، پژوهشگران به بررسی این خصوصیت علاقمند شدند؛ اما برای بررسی آن ابزاری که به صورت تخصصی انعطاف‌پذیری روان‌شناختی را مورد سنجش قرار دهد، در اختیار ندارند. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی روایی و پایایی نسخۀ فارسی پرسشنامۀ انعطاف‌پذیری روان‌شناختی بود تا در نبود یک مقیاس منسجم، کوتاه و مختص به اندازه‌گیریِ انعطاف‌پذیریِ روان‌شناختی بتواند در سنجش این خصوصیت در پژوهش‌های روان‌‌شناسی کمک کند. به منظور جمع‌آوری داده‌ها، 400 دانشجوی دختر و پسر دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 98-99با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و پرسشنامه انعطاف‌پذیریِ روان‌شناختی را تکمیل کردند. برای بررسی روایی سازه از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی استفاده شد و به منظور بررسی اعتبار محاسبه ضریب آلفای کرونباخ صورت گرفت. تحلیل عاملی نشان داد که این پرسشنامه 5عامل دارد که عبارتند از: تفسیر مثبت از تغییر، در نظر گرفتن خود به عنوان فردی منعطف، در نظر گرفتن خود به عنوان فردی گشوده و خلاق، تفسیر واقعیت به عنوان پویا و قابل تغییر بودن، و تفسیر واقعیت به عنوان چندوجهی بودن که پنج عامل بر روی هم 59.83% از واریانس کل پرسشنامه را تبیین می‌کردند. همسانی درونی گویه‌های پرسشنامه انعطاف‌پذیری روان‌شناختی برابر ضریب آلفای 0.89 به‌دست آمد که بیانگر پایایی مطلوب این پرسشنامه است. بر اساس نتایج تحلیل عامل اکتشافی و تاییدی در این پژوهش پرسشنامۀ انعطاف‌پذیری روان‌شناختی از روایی و اعتبار قابل قبول در دانشجویان برخوردار است.

Develop a Therapy Protocol Based on the Paradoxical Timetabling Model and Its Effectiveness on Binge Eating Disorder among Women

Binge eating disorder is one of the psychological disorders that has recently become more and more common among women. The aim of this study was to develop the therapy protocol based on paradoxical timetabling model and its effectiveness on binge eating disorder women. The research method was mixed anova in the unbalanced control group. The statistical population was women who volunteered to the clinic of Shahid Beheshti University of Nutrition in 1398 and after the interview, had binge eating disorder and inclusion criteria. The sample size was 24 people who were divided into experimental and control groups of 12 people. The instruments used in this study were Gormaly binge eating Questionnaire (BES) and researchermade protocol. The therapy protocol was designed according to the paradoxical schedule model and its theoretical foundations in two individual and interpersonal domains. The treatment protocol was performed on the experimental group in ten sessions of two hours and one session per week. The results showed that the treatment protocol was effective on binge eating disorder with 99% confidence and its effects were stable until the followup stage. The effectiveness of this treatment model confirmed its rapid, profound and lasting effect as a shortterm treatment.