اثربخشی درمان مبتنی بر تعامل والد-کودک بر بیش‌حمایتگری، علائم اضطراب مادران و کاهش علائم اضطراب جدایی در فرزندانشان

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر تعامل والدکودک به مادران کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی بر اضطراب کودکان، بیش‌حمایتگری و علائم اضطراب مادران بوده است. روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی مادران کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی، با دامنۀ سنی 3 تا 6 سال شهر اصفهان در سال 1397 بود. 30 نفر از مادرانی که فرزندانشان دارای اختلال اضطراب جدایی تشخیص داده شدند، به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل همتا سازی شدند. ابزارهای پژوهش شامل، پرسشنامۀ مرضی کودکان 4csi (فرم والدین)(اسپرافکین و گادو، 1994)، پرسشنامه ارزیابی رابطۀ مادر کودک (mcre)(رابرت، 1961) و پرسشنامۀ حالت رگه اضطراب اسپیلبرگر (1960) بود. آموزش مادران در قالب 10جلسۀ نود دقیقه‌ای در گروه آزمایش به‌صورت انفرادی اجرا شد. در پایان دو گروه پرسشنامه‌های یاد شده را به‌عنوان پس‌آزمون تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس وروش نمره افزوده و تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفت. تحلیل نتایج بیانگر تاثیر کاربندی آزمایشی بر کاهش نمره‌های اضطراب کودکان و مادران گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل بود، همچنین درمان مبتنی بر تعامل والدکودک موجب کاهش، رفتارهای بیش حمایگرایانه مادران در گروه آزمایش شد. به‌طورکلی یافته‌ها نشان می‌دهد، درمان مبتنی بر تعامل والد کودک، سبب کاهش علائم اختلال اضطراب جدایی کودکان و اضطراب و بیش‌حمایتگری مادران آن‌ها می‌شود.

Effectiveness of Parent-Child Interaction Therapy on overprotection, mothers’ anxiety symptoms and children’s separation anxiety’s symptoms

The present study aimed to investigate the effect of ParentChild Interaction (PCIT) Therapy of mothers on children with separation anxiety disorder, on reducing over protection, parenting anxiety and anxiety symptoms of their 36 years old children. The research design was quasiexperimental with pretest and posttest and control groups. To do so, 30 mothers of children with SAD (separation anxiety disorder) were selected using athand sampling and, then, they were replaced into two experimental and control groups after being matched. The research tools were included CSI4 questionnaire (Sprafikin Gadow, 1994), MCRE questionnaire (ROBERT, 1961), and Statetrait Anxiety Inventory (STAI) (Spielberger, 1960). The parental behavior training was performed in ten 90minute sessions in experimental group. Data were analyzed using analysis of covariance, gain score, and Ttest. The results show the effectiveness of experimental treatment on reduced scores of anxiety in children of mothers in the experimental group compared with the control group. The results also showed decrease in over protection and anxiety in mothers in the experimental group. Generally speaking, the findings demonstrated that parentchild interaction education causes to reduce the separation anxiety disorder signs, parental anxiety symptoms, and over protection. Moreover, it constructs secure attachment between child and parents.