بررسی تاثیر پلیمر سوپرجاذب، سولفات پتاسیم و کود دامی بر صفات فیزیولوژیک ارزن دم‌روباهی (Setaria italica) در شرایط آبیاری مطلوب و تنش خشکی

تنش خشکی یکی از مشکلات مهم کشاورزی و از مهم‌ترین فاکتورهای کاهش محصولات زراعی است. با کاربرد برخی مواد جاذب رطوبت می‌توان از بارندگی‌های پراکنده استفاده و موجب کاهش تبخیر آب از خاک، حفظ و ذخیره آب در خاک شد. به‌منظور بررسی تاثیر پلیمر سوپرجاذب، سولفات پتاسیم و کود دامی در شرایط تنش خشکی و آبیاری مطلوب روی برخی ویژگی‌های ارزن دم‌روباهی آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال 1391 اجرا گردید. تیمار آبیاری با 3 سطح (50، 75 و 100) درصد ظرفیت زراعی به‌عنوان کرت اصلی و پلیمر سوپرجاذب (100 کیلوگرم بر هکتار) سولفات پتاسیم (200 کیلوگرم بر هکتار)، کود دامی (25 تن بر هکتار) و شاهد به‌عنوان کرت‌های فرعی در نظر گرفته شد. در این بررسی صفاتی چون شاخص کلروفیل برگ، محتوای آب نسبی برگ، نشت یونی، قند، پرولین و عملکرد علوفه تر بررسی گردید. نتایج نشان داد که با کاهش میزان آبیاری، میانگین صفات محتوای آب نسبی و عملکرد علوفه تر به‌طور معنی‌داری کاهش و میزان شاخص کلروفیل، درصد نشت یونی، پرولین و قندهای احیاکننده افزایش پیدا کرد. بالاترین میانگین صفات محتوای نسبی آب برگ و عملکرد علوفه تر، همچنین کم‌ترین درصد نشت یونی، میزان قند و پرولین مربوط به پلیمر سوپرجاذب بود. با توجه به نتایج به‌دست آمده پلیمر سوپرجاذب موجب کاهش خسارات وارد شده در تنش خشکی می‌باشد. بیش‌ترین میزان علوفه تر با استفاده از پلیمر سوپرجاذب نشان‌دهنده‌ نقش تاثیر‌گذار آن در شرایط تنش خشکی است.