اثر تغذیه گیاهی بر برخی صفات مرفولوژیک و میزان پروتیین گلرنگ تحت رژیم های مختلف آبیاری

در این پژوهش اثر رژیمهای آبیاری و تغذیه گیاهی در قالب کرتهای خرد شده با طرح پایه بلوکهای کاملتصادفی بر روی گلرنگ در 9 تکرار، در سال زراعی 1933 مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورهای مورد مطالعهعبارت بودند از: رژیم آبیاری در 9 سطح: آبیاری کامل، قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی، قطع آبیاری در مرحلهرشد زایشی بهعنوان کرتهای اصلی و ترکیبی از سطوح مختلف تغذیه گیاهی در 7 سطح: شاهد، اوره، کود آلیهیومیکس، بیولوژیک )نیتروکسین و بیوسولفور(، تلفیقی: )اوره+هیومیکس+نیتروکسین( و )اوره+هیومیکس+13/ بیوسولفور(، بهعنوان کرتهای فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که بیشترین ارتفاع بوته ) 31سانتیمتر( در تیمار تلفیقی اوره + هیومیکس + بیوسولفور در شرایط قطع آبیاری در مرحله رشد زایشی و کمترینمیزان آن در شرایط قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی و در تیمار کودی نیتروکسین دیده شد. بیشترین و کمترین23 درصد( و / میزان پروتیین دانه بهترتیب از تیمار قطع آبیاری در مرحله رشد زایشی و استفاده از بیوسلوفور ) 1121 درصد( بدست آمد. تعداد شاخه / کمترین مقدار آن در شرایط آبیاری کامل و استفاده از کود آلی هیومیکس ) 11فرعی، زیستتوده و عملکرد دانه تحتتاثیر تغذیه گیاهی قرار گرفتند. بیشترین میزان عملکرد دانه مقدار زیستتوده از تیمار تلفیقی تیمار تلفیقی اوره+هیومیکس+ نیتروکسین و کمترین مقدار آن در تیمار شاهد بدست آمد. رژیمآبیاری اثر معنیداری بر میزان زیستتوده و عملکرد دانه داشت، بهطوریکه بیشترین و کمترین میزان آنهابهترتیب در رژیم آبیاری کامل و قطع آبیار، در مرحله رشد رویشی بهدست آمد . بهطورکلی تیمار کود تلفیقی )اوره+هیومیکس+ بیوسولفور( در شرایط آبیاری مطلوب اثری مفیدتر بر گلرنگ داشت.