تاثیر آموزش کارآفرینی و سودمندی آن بر قصد کارآفرینانه‌ ی دانشجویان کشاورزی دانشگا‌ه‌های غرب کشور

آموزش کارآفرینی یک موضوع مهم و مورد توجه در دانشگاه‌های کشورهای مختلف جهان می‌باشد و سودمندی‌های آن مورد ستایش محققان و آموزشگران قرار گرفته است، ولی اثربخشی واقعی این نوع آموزش به طور جامع بررسی نشده است. بنابراین هدف این پژوهش آن است که با استفاده از نظریه رفتار برنامه‌ریزی شده، تاثیر آموزش‌ کارآفرینی مشخص شود و سودمندی‌های ناشی از این گونه برنامه‌ها تعیین گردد. روش پژوهش، شبه تجربی از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون می‌باشد. به منظور انجام این پژوهش، 109 تن دانشجویان کشاورزی شرکت کننده در درس‌های آموزش کارآفرینی در چهار دانشگاه‌ غرب کشور (بوعلی سینا، کردستان، شهرکرد و ایلام) به عنوان جامعه آماری انتخاب شدند. داده‌های مورد نیاز از طریق پرسشنامه در آغاز و پس از پایان درس‌های کارآفرینی تکمیل و گردآوری شد. روایی محتوایی پرسشنامه‌ را گروهی از خبرگان بررسی و تایید کردند و پایایی بخش‌های مختلف آن نیز با استفاده از ضریب تتای ترتیبی تایید شد (71/0 تا 88/0). بنا بر نتایج، تاثیر آموزش کارآفرینی بر عامل‌های انگیزشی (نگرش، کنترل رفتاری درک شده، هنجارهای ذهنی) و قصد کارآفرینانه‌ی دانشجویان مثبت و معنی‌داری بود. همچنین نتایج بیانگر آن بودند که در بخش سودمندی‌های برنامه (یادگیری، الهام‌بخش بودن و منابع رشد)، تنها یادگیری با تغییر نگرش و قصد کارآفرینانه رابطه مثبت و معنی‌داری داشت. در مجموع، یافته‌های این پژوهش نشان داد که نظریه رفتار برنامه ریزی شده می‌تواند چارچوب مناسبی برای بررسی اثربخشی برنامه‌های آموزش کارآفرینی فراهم کند.