بررسی شایستگی های مورد نیاز توسعه کارآفرینی پایدار در آموزش عالی کشاورزی

امروزه موضوع پایداری کارآفرینی به اندازه خود موضوع کارآفرینی اهمیت یافته است. در واقع در آموزش های کارآفرینی با انتقال صلاحیت هایی در قالب چارچوب کارآفرینی پایدار می توان به اثر بخشی کسب و کارها به ویژه برای کارآفرینان نوپا کمک شایان توجهی نمود. از اینرو تحقیق حاضر به بررسی و تحلیل شایستگی های ضروری دانشجویان در خصوص توسعه کارآفرینی پایدار پرداخته است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و برای گردآوری داده‌های آن از روش پیمایشی استفاده شده است. به لحاظ تحلیل داده‌ها نیز پژوهش‌ علّی ارتباطی به‌شمار می‌آید. هدف کلی پژوهش بررسی ابعاد شایستگی های مرتبط با توسعه پایدار کارآفرینانه در بین دانشجویان کشاورزی بود. جامعه آماری تحقیق را دانشجویان سال سوم و چهارم مقطع کارشناسی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران به تعداد 730 نفر تشکیل می‌دهند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران برابر120 نفر تعیین شد و برای نمونه‌گیری از روش نمونه‌گیری در دسترس استفاده شد. برای بررسی روایی ابزار تحقیق از روش‌های صوری، سازه و تشخیصی استفاده و برای بررسی پایایی آن از آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده شد. روش غالب داده‌پردازی مدل‌سازی معادلات ساختاری به روش تحلیل عاملی تاییدی بود که نتایج آن نشان داد در شکل گیری شایستگی های توسعه پایدار کارآفرینانه، هفت بعد کلیدی نقش آفرینی می کنند. این ابعاد شامل، شایستگی تفکر سیستمی، شایستگی نگاه تلفیقی متنوع سازی و تفکر بین رشته ای، شایستگی تفکر بصیرت گرا، شایستگی هنجاری، شایستگی اقدام، شایستگی بین فردی و شایستگی مدیریت استراتژیک می باشد. از اینرو تمرکز بر این شایستگی‏ها در آموزش‏های کشاورزی و با هدف تربیت کارآفرینان نوپا، به کارآفرینی پایدار در نظام آموزش عالی کشاورزی منجر شود.

Investigate the competencies required for sustainable entrepreneurship development in agricultural higher education

Today this has been accepted that entrepreneurship education success is depended on reinforcement of students' entrepreneurial selfefficacy beliefs. In other words entrepreneurial selfefficacy beliefs are precursor for business startup behavior or business development, particularly for reduction of nascent entrepreneur’s fear of failure. The main aim of Empirical research was assessment the composed structures of Entrepreneurial self efficacy among agricultural students. This Empirical research is applied research which its data was gathered through survey method. Non experimental research as well as descriptive – correlation approach is best description for research type. Senior and junior undergraduate agricultural students composed research population (N=730). 120 convenient questionnaires were gathered as result of Cochran formula. Validity was treated through face validity, convergence and construct validity and reliability was considered by Cronbach’s alpha and composite reliability amount. Structural Equation Modeling using confirmatory factor analysis was dominant method which shows for sustainable entrepreneurship in higher education, seven dimensions have central role. Systems thinking competence (STC), Embracing diversity and interdisciplinarity (EDI), Foresighted thinking (FTC), Normative competence (NC), Action competence (AC), Interpersonal competence (IC) and Strategic management competence (SMC), confirmed as dominant competencies that must be considered in entrepreneurship education. It seems concentrate on these competencies for in agricultural education with aim to fostering nascent entrepreneur, could result on sustainable entrepreneurship.