تاثیر عامل‌های فردی و زمینه‌ای بر گرایش دانشجویان کشاورزی دانشگاه زنجان نسبت به اشتغال در روستا

برخلاف روند رو به افزایش بیکاری در بین دانش آموختگان کشاورزی و اهمیت کار در روستا به عنوان یکی از مهم­ترین سیاست­ها در برنامه­های آموزش عالی کشاورزی، شمار زیادی از دانش­آموختگان کشاورزی گرایش چندانی به کار در روستا ندارند. با توجه به اهمیت مساله، هدف اصلی این تحقیق بررسی تاثیر عامل‌های فردی و زمینه­ای بر گرایش دانشجویان رشته­های کشاورزی دانشگاه زنجان نسبت به اشتغال در روستا بود. جامعه آماری تحقیق شامل 390 نفر دانشجویان کارشناسی سال آخر رشته­های کشاورزی دانشگاه زنجان در سال تحصیلی 93-1392 بود که با توجه به جدول کرجسی و مورگان، 200 تن از آنان از طریق روش نمونه­گیری تصادفی ساده گزینش شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه با نظر اعضای هیات علمی دانشگاه زنجان مورد تایید قرار گرفت. به منظور تعیین قابلیت اعتماد ابزار تحقیق پیش‌آزمون انجام شد که مقدار ضریب‌های پایایی ترکیبی  محاسبه شده برای مقیاس­های اصلی پرسشنامه در حد مناسب (در دامنه بین 805/0 تا 859/0) بود. داده­های گردآوری شده با استفاده از مدل­ رگرسیونی و  بهره‌گیری از برآورد بیزی با توجه به سطح اندازه گیری ترتیبی متغیرهای تحقیق تجزیه و تحلیل شد. نتایج بدست آمده از برآورد بیزی مدل ساختاری مستقیم تحقیق نشان داد که بین متغیرهای زمینه­ای شامل جنس، سن، پیشینه کار در روستا، درآمد خانوادگی و پیشینه سکونت در روستا با متغیر وابسته میزان گرایش به اشتغال در روستا رابطه مثبت و معنی­داری وجود دارد. همچنین، بنا بر نتایج مدل ساختاری میانجی مشخص شد که متغیر قابلیت کارآفرینی تنها در رابطه بین متغیر درآمد خانوادگی با گرایش به اشتغال در روستا دارای نقش میانجی جزیی بوده و در مورد دیگر متغیرها دارای نقش میانجی نبود.