بررسی نیازهای آموزشی مدرسان فرهنگ و هنر دانشگاه جامع علمی-کاربردی تهران

شناسایی نیازهای آموزشی، گام مهمی در برنامه‌ریزی برای بالا بردن کیفیت آموزشی مدرسان دانشگاه می‌باشد. هدف از این پژوهش بررسی و شناسایی نیازهای آموزشی و اولویت‌بندی آنها در میان مدرسان دانشگاه علمی–کاربردی به منظور بالابردن اثربخشی و کارایی آموزش آنان است. جامعه آماری شامل 5035 نفر دانشجویان و472 نفر مدرسان فرهنگ و هنر دانشگاه علمی– کاربردی تهران بود که با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای، شمار 356 نفر از دانشجویان و 212 نفر از مدرسان، با استفاده از فرمول کوکران به عنوان نمونه آماری گزینش شدند. داده‌های مورد نیاز پرسش نامه محقق ساخته جمع‌آوری شد. پرسش نامه، با استفاده از شاخص‌های به دست آمده از نظرسنجی، مرور و بررسی‌هایی مانند، شیوه‌نامه‌ها و آیین‌نامه‌ها، پرسش نامه تنظیم شد. حیطه‌های مورد بررسی شامل: نیاز به آموزش در روشهای تحقیق، روش‌های تدریس، مهارت‌های عمومی کاربرد رایانه و فنآوری اطلاعات، مهارت‌های ارتباطی و مهارت‌های زبان انگلیسی بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss پردازش و برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری t تک نمونه‌ای، t مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون دانکن استفاده شد. نتایج تحلیل داده‌ها بیانگر آن است که همه حیطه‌های یاد شده جزو نیازهای آموزشی مدرسان هستند. اما اولویت‌بندی نیازها از دیدگاه دانشجویان و مدرسان با یکدیگر متفاوت هستند. از دیدگاه مدرسان اولویت در آموزش به ترتیب عبارت‌اند از: مهارت‌های زبان انگلیسی، مهارت‌های ارتباطی، مهارت‌های روش تحقیق، مهارت‌های روش تدریس و مهارت‌های رایانه و فناوری اطلاعات. همچنین اولویت‌های آموزشی از دیدگاه دانشجویان به ترتیب شامل: مهارت‌های ارتباطی، مهارت‌های تدریس، مهارت‌های رایانه و فنآوری اطلاعات، مهارت‌های روش تحقیق و مهارت‌های زبان انگلیسی بوده است.