تبیین سازوکارهای قابلیت ها و پیامدهای چابکی سازمانی در آموزش عالی کشاورزی ایران

این تحقیق علی ارتباطی با هدف کلی تبیین سازوکارهای قابلیت‌ها و پیامدهای چابکی سازمانی در آموزش عالی کشاورزی ایران انجام شد. جامعه‌آماری این تحقیق را همه‌ی اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های کشاورزی و منابع طبیعی دولتی کشور (خوزستان، گرگان و ساری) تشکیل دادند(305=n). حجم نمونه با استفاده از جدول نمونه‌گیری بارتلت و همکاران، 130 نفر تعیین شد و برای نمونه‌گیری از روش تصادفی‌ طبقهای (بنا بر دانشگاه محل خدمت اعضای هیئت علمی) استفاده شد. بنا بر یافته‌ها، دانشگاه‌ها و موسسه‌های آموزش عالی کشاورزی ایران در حد متوسطی از قابلیت‌های چابکی برخوردارند. یافته‌های تحلیل مسیر با استفاده از نرم‌افزار amos23، نشان دادند که متغیر پیش برنده‌های چابکی(0.000=p ,0.67=β)، بیشترین تاثیر را بر ارتقای قابلیت‌های چابکی دانشگاه داشته‌اند. پس از آن نیز به ترتیب، متغیرهایی چون بازدارنده‌های چابکی(0.000=p ,0.63=β) و آسان کننده‌های چابکی(0.000=p ,0.40=β)، بیشترین تاثیر را بر ارتقای قابلیت‌های چابکی دانشگاه می‌گذارند. در نهایت چابکی دانشگاه‌ها و موسسه‌های آموزش عالی کشاورزی ایران، پیامدهای زیادی برای ذینفعان آن‌ها به دنبال خواهد داشت(0.000=p ,0.65=β). از این رو، توجه به تعیین کننده‌های چابکی یاد شده برای دست یابی به توانایی کسب اطلاعات لازم برای تصمیم گیری مدیران در موسسه‌های آموزش عالی کشاورزی ضروری است.