تحلیل موقعیت مولفه های مدیریت دانش در سازمان جهاد کشاورزی استان مازندران

برای اینکه سازمان‌‌ها بتوانند کارایی لازم را داشته باشند، باید حول محور علم و دانش فعالیت کنند. دانش به عنوان منبعی برای بقای سازمان‌ها به‌شمار می‌آید و شرط موفقیت سازمان‌ها دست‌یابی به دانش جدید در همه‌ی سطوح و حرکت به سمت سازمانی دانش بنیان است. هدف این پژوهش نیز بررسی وضعیت فرایند مدیریت دانش کشاورزی و رتبه بندی مولفه‌های آن (تولید دانش، ذخیره و بازیابی دانش، انتقال و تسهیم دانش، کاربرد دانش) در سازمان جهاد کشاورزی استان مازندران است. این پژوهش از نظر نوع جزو تحقیقات کاربردی و از نظر روش جزء تحقیقات توصیفی تحلیلی است. جامعه‌ی آماری پژوهش همه‌ی مدیران و کارشناسان جهادکشاورزی استان مازندران در بخش‌های مختلف شامل زراعت و باغبانی، دام و طیور، کرم ابریشم و زنبور عسل، شیلات و آبزیان و جنگل و مرتع به شمار 65 تن میباشد. درآغاز، اطلاعات مربوط به مولفههای چهارگانه مدیریت دانش کشاورزی با استفاده از پرسشنامه‌ای با طیف پنج قسمتی لیکرت گردآوری و آن‌گاه وجود تفاوت معنی‌دار در فرآیند مدیریت دانش کشاورزی بین چهار زیربخش اصلی سازمان با استفاده از آزمون کروسکال والیس مورد آزمون قرار گرفت. نتایج به‌دست آمده از آزمون‌ها نشان داد که تفاوت معنی‌داری در میانگین فرایند مدیریت دانش کشاورزی بین سه زیر بخش زراعت و باغبانی، دام و طیور، کرم ابریشم و زنبور عسل و جنگل و مرتع وجود دارد ولی در زیر بخش شیلات و آبزیان تفاوت معنی داری با دیگر بخش‌ها ندارد. در نهایت به‌منظور اولویت‌بندی مولفه‌های مدیریت دانش کشاورزی از روش تاپسیس استفاده شد. نتایج حاصل از تاپسیس نشان دادند که در فرآیند مدیریت دانش کشاورزی هرچه سازمان جهاد کشاورزی از حلقه تولید دانش به سمت کاربرد آن پیش رفته است این فرآیند ضعیف تر عمل کرده است. لذا اتخاذ تدابیری برای درونی کردن سودمندی‌های ناشی از تولید دانش در سازمان و کل بخش کشاورزی استان ضروری بنظر می‌رسد.