بررسی تاثیر تعادل کار و زندگی بر رضایت شغلی و تعهد حرفه ای آموزشگران کشاورزی استان تهران

چکیدههدف کلی این پژوهش توصیفی همبستگی بررسی تاثیر تعادل کار و زندگی بر رضایت شغلی و تعهد حرفه‌ای آموزشگران کشاورزی استان تهران می‌باشد. جامعه آماری شامل آموزشگران (تخصصی و عمومی) کشاورزی هنرستان‌ها و مراکز آموزش کشاورزی استان تهران بود (170=n)،که 118 نفر از آن‌ها از طریق جدول گرجسی و مورگان به عنوان نمونه به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با محل خدمت انتخاب شدند. ابزار سنجش تعادل بین کار و زندگی، مقیاس ونگ و کو، ابزار سنجش رضایت شغلی، مقیاس رضایت شغلی مینه سوتا و ابزار سنجش تعهد حرفه‌ای، مقیاس تعهد شغلی یلاو بود. نتایج نشان داد بین تعادل کار و زندگی با رضایت شغلی و تعهد حرفه‌ای آموزشگران کشاورزی همبستگی معنی داری وجود دارد. نتایج رگرسیون ترتیبی نشان داد تعادل کار و زندگی حدود 38 درصد تغییرات رضایت شغلی و 42 درصد تغییرات تعهد حرفه‌ای را تبیین می‌کند. از بین مولفه‌های تعادل کار و زندگی جهت‌گیری زندگی و نگهداری کار و حرفه به ترتیب بر رضایت شغلی و مولفه‌های وفاداری به کار، نگهداری کار و حرفه و انعطاف‌پذیری برنامه کاری بر تعهد حرفه‌ای موثر هستند. آموزشگران هنرستان‌ها و مراکز آموزش کشاورزی از نظر میزان تعادل کار و زندگی تفاوت معنیداری نداشتند اما از لحاظ رضایت شغلی و تعهد حرفه‌ای تفاوت داشتند