شناسایی و اولویت بندی مولفه های انتقال فناوری های پیشرفته در سطوح گوناگون آمادگی فناوری (TRLs)

بی‌شک یکی از راهبردهای دستیابی به اقتصاد دانش بنیان، انتقال فناوری های پیشرفته و تبدیل آن به مزیت رقابتی پایدار شرکت هاست. در پژوهش های اخیر، به سطوح آمادگی فناوری به‌عنوان عاملی تعیین‌کننده در انتقال فناوری‌های پیشرفته کمتر توجه شده است. نگارنده در این پژوهش براساس مبانی نظری، پیشینه پژوهش و مدل لای و تی سای به دنبال شناسایی و اولویت بندی مولفه های انتقال فناوری‌های پیشرفته در سطوح گوناگون آمادگی فناوری است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش آمیخته اکتشافی است. جامعه آماری در بخش کیفی، خبرگان و در بخش کمی کارآفرینان شرکت های فناوری پیشرفته است. نمونه آماری در بخش کیفی ده نفر است که به روش گلوله برفی انتخاب شد و در بخش کمی صد نفر است که به روش تصادفی ساده انتخاب شد. در بخش کیفی، ابزار گردآوری داده ها مصاحبه نیمه‌ساختاریافته و در بخش کمی، پرسشنامه محقق‌ساخته است. تحلیل داده های کیفی به روش کدگذاری و تحلیل داده های کمی با آزمون آنووا و فریدمن انجام گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد در دو فاز شکل گیری مفهوم نظری و ساخت نمونه آزمایشی، عوامل انسانی بیشترین تاثیر را بر موفقیت انتقال فناوری های پیشرفته دارد. همچنین، در فاز تجاری سازی، عوامل صنعتی بیشترین تاثیر را بر موفقیت انتقال فناوری های پیشرفته دارد. توجه به این عوامل هنگام انتقال فناوری های پیشرفته به کارآفرینان و مدیران شرکت های فناوری های پیشرفته توصیه می شود.