بررسی نقش میانجی سبک شناختی بر رابطه سرمایه انسانی و قصد کارآفرینانه(مورد مطالعه: دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه تهران)

رشد نامتناسب ظرفیت اشتغال زایی با افزایش تعداد دانش آموختگان دانشگاه ها بیکاری دانش آموختگان را به معضلی مهم در کشور تبدیل کرده است. یکی از راه های اشتغال، کارآفرینی و بهترین پیش-بینی کننده آن، قصد است؛ همچنین یکی از عوامل موثر در شکل گیری قصد کارآفرینانه سرمایه انسانی است. پژوهش حاضر تلاش می کند تا رابطه سرمایه انسانی و قصد کارآفرینانه را از طریق متغیرهای میانجی سبک شناختی شهودی و منطقی بسنجد. در این پژوهش، سرمایه روان شناختی و متغیرهای فردی متغیرهای کنترلی در نظر گرفته شده اند. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش تحقیق، کمی و از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه تهران تشکیل داده اند که با استفاده از فرمول کوکران، 140 پرسشنامه به صورت تصادفی در دسترس از دانشجویان گردآوری شد. نتایج این پژوهش رابطه مثبت سرمایه انسانی و قصد کارآفرینانه را تایید می کند؛ همچنین اثر سرمایه روان شناختی و متغیرهای فردی بر قصد از طریق متغیرهای میانجی سبک شناختی شهودی و منطقی به اثبات رسید. این در حالی است که آموزش تنها از طریق سبک شناختی منطقی و تجربه پیشین از طریق سبک شناختی شهودی بر قصد کارآفرینانه موثرند.