تحلیل نظری مقایسه‌ای کسب‌و‌کار کارآفرینانه و غیرکارآفرینانه در اقتصاداسلامی

کارآفرینی به‌عنوان شیوه‌ی شناسایی فرصت های جدید، تخصیص منابع مورد نیاز برای تعقیب آن فرصت ها با پذیرش نااطمینانی و ایجاد یک سازمان برای اداره‌ی آن منابع شناخته می‌شود. این مقاله با بازکاوی رویکرد آموزه های دینی در اقتصاد اسلامی نشان می دهد که کارآفرینی و لوازم و مقدمات آن از دیدگاه سودمندی اقتصادی برای خود، دیگران و اجتماع و به‌عنوان عاملی در جهت رشد و شکوفایی جامعه تایید می شود. این سودمندی با نوآوری و انجام کار توام با بهره وری و یا ایجاد موقعیت‌های کاری جدید در جامعه‌ی اسلامی به‌دست می‌آید. بنابراین اقتصاد اسلامی به‌طور عمیق کسب‌و‌کار کارآفرینانه که درنهایت حاصل جمع مثبت است را تایید و تشویق می کند، و هم‌زمان کسب‌وکارهای غیرکارآفرینانه که حاصل جمع صفر یا نامثبت اند را مردود می شمارند. قمار، غرر و رهان از مصادیق این کسب‌و‌کارهای غیرکارآفرینانه و حاصل جمع نامثبت هستند. بر این اساس، اقتصاد اسلامی با تشویق و تقویت کسب‌وکارهای کارآفرینانه از یک‌سو و هم‌زمان مردود شمردن کسب‌وکارهای غیرکارآفرینانه قویاً می تواند جهت گیری فعالان اقتصادی را به‌سمت فعالیت های حاصل جمع مثبت هدایت کند، که تضمین کننده‌ی شکوفایی اقتصادی است. درنهایت، اقتصاد اسلامی پذیرش نااطمینانی در فعالیت های حاصل جمع مثبت و کارآفرینانه را تایید و پذیرش نااطمینانی در فعالیت‌های غیرکارآفرینانه و حاصل جمع صفر را رد می ‌کند.