نقش میانجی گرایش کارآفرینانه فردی در رابطه بین آموزش کارآفرینی و قصد کارآفرینانه دانشجویان

هدف: هدف اصلی‌ این پژوهش بررسی‌ تاثیر آموزش کارآفرینی ‌بر قصد کارآفرینانه دانشجویان با توجه به نقش میانجی‌ گرایش‌کارآفرینانه فردی ‌می‌باشد. روش: این تحقیق در قالب یک پژوهش‌کمّی، با‌هدف کاربردی‌ و ازطریق جمع آوری‌پرسشنامه حسب پژوهشهای ‌پیشین به‌صورت محقق ساخته و آنلاین در نیمه دوم سال 1400 انجام شده است. تعداد 143 پرسشنامه از بین دانشجویان دانشگاه تهران که آموزشهای‌کارآفرینی‌ را دیده بودند، برای ‌تجزیه و تحلیل انتخاب شد که این میزان با توجه به تعداد نمونه لازم قابل قبول میباشد. برای ‌تجزیه و تحلیل داده‌ها، از تحلیل رگرسیون و از روش حداقل مربعات جزئی‌در مدل‌سازی ‌معادلات ساختاری ‌استفاده شده است. برای‌سنجش پایایی ‌از‌هر دو آماره آلفای‌کرونباخ و پایایی ‌ترکیبی ‌استفاده شده است. برای‌ سنجش روایی ‌نیز از سازه‌های ‌روایی‌همگرا و روایی‌واگرا استفاده شده است. یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد ابعاد گرایش کارآفرینانه فردی ‌به‌غیر از نوآوری، رابطه میانجی‌گری‌بین آموزش کارآفرینی ‌و ایجاد قصدکارآفرینانه دارند. از این رو تمرکز بیش از اندازه بر ‌نوآوری ‌در آموزش‌های‌کارآفرینی‌می‌بایست مورد تجدید نظر قرار بگیرد.نتیجه‌گیری: دستاورد مشخص این پژوهش بررسی‌ابعاد سه‌گانه گرایش کارآفرینانه فردی ‌به‌صورت مجزا است که در ادبیات پژوهشی‌این بررسی‌تحت عنوان تک عامله شناخته می‌شود. بر اساس پژوهشهای‌ تک عامله، ابعاد یک متغیر (در اینجا گرایش کارآفرینانه فردی) و رابطه آن با سایر متغیرها سنجیده می‌شود. از این رو در خصوص تاثیر میانجی‌گر گرایش کارآفرینانه فردی، این پژوهش دستاوردهای‌جدیدی ‌را ارائه داده است.

the mediating role of individual entrepreneurial orientation in the relationship between entrepreneurship education and students' entrepreneurial intention

objective: the main objective of this research is to examine the impact of entrepreneurship education on students’ entrepreneurial intention, considering the mediating role of individual entrepreneurial orientation.methods:this research, conducted in the form of applied quantitative study, involved the creation of a questionnaire based on previous research. it was conducted online in the second half of the year 2021. a total of 143 questionnaires were selected for analysis from among the students of the university of tehran who had received entrepreneurship education. this sample size was deemed acceptable based on the required sample size. data analysis involved regression analysis and partial least squares (pls) structural equation modeling. both cronbach’s alpha and composite reliability were used to assess reliability. convergent and discriminant validity were evaluated using convergent and discriminant validity constructs.findings: the results of this study indicate that dimensions of individual entrepreneurial orientation, apart from innovativeness, mediate the relationship between entrepreneurship education and the formation of entrepreneurial intention. therefore, an excessive focus on innovation in entrepreneurship education should be reconsidered.conclusion: the specific achievement of this study is the examination of the three dimensions of individual entrepreneurial orientation separately, which is known in research literature as a unidimensional study. based on unidimensional research, the dimensions of a single variable (in this case, individual entrepreneurial orientation) and its relationship with other variables are measured. therefore, in terms of the mediating effect of individual entrepreneurial orientation, this research has provided new insights.