بررسی تاثیر ویژگی های شخصیتی و رفتاری در تبیین قصد کارآفرینانه دانشجویان(مورد مطالعه: دانشگاه شاهد)

این مقاله به بررسی تاثیر سه ویژگی شخصیّتی شامل گرایش ‌به‌ ریسک‌پذیری، کانون‌ کنترل و شخصیّت پیش‌فعال، بر شکل‌گیری قصد کارآفرینانه‌ دانشجویان، باتوجه به نقش میانجی‌‌گر مولفه‌های مدل رفتار برنامه‌ریزی‌شده (tpb)، می‌پردازد. همچنین بررسی تفاوت بین گروهی که خود یا والدین آن‌ها تحصیلات یا تجربه‌ قبلی کارآفرینی داشته‌اند و گروهی که این ویژگی‏ها را نداشته‌اند، از اهداف تحقیق است. این پژوهش، کمّی و از نظر هدف، کاربردی از نوع توصیفی-همبستگی است. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسش‌نامه‌ بستهپاسخ و برگرفته از ادبیات پژوهش است و داده‌ها به روش نمونه گیری تصادفی طبقه‌بندی‌شده، جمع آوری شد. جامعه‌ آماری، تمام دانشجویان دانشگاه شاهد در سال تحصیلی 1398 هستند. برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات از مدل‌سازی معادلات ساختاری و حداقل مربعات جزئی، در نمونه‌ای به تعداد 443نفر، استفاده شد. نتایج حاکی از اعتبار مدل رفتار برنامه‌ریزی‌شده، در پیش‌بینی قصد کارآفرینانه‌ دانشجویان است. گرایش ‌به ‌ریسک‌پذیری و کانون‌ کنترل به‌صورت مستقیم، اثر مثبت و معنادار بر قصد کارآفرینانه داشتند، ولی شخصیّت پیش‌فعال، اثر مستقیم معناداری بر قصد نداشت. در بررسی اثر میانجی‌گری، مشاهده شد که هر سه مولفه‌ مدل رفتار برنامه‌ریزی‌شده، به صورت جزئی، مکمل، رقابتی و یا کامل، رابطه‌ بین ویژگی‌های شخصیّتی و قصد را میانجی‌گری می‌کنند. همچنین دو گروه مورد مطالعه، در برخی روابط تفاوت معناداری با هم دارند.

Investigating the Role of Personality and Behavioral Characteristics in Explaining Students’ Entrepreneurial Intention(Case Study: Shahed University)

This paper investigates the effect of three personality traits, including risk taking (RTP), locus of control (LoC), and proactive personality (PP), on students’ entrepreneurial intention, given the mediating role of planned behavior model (TPB). It is also the purpose of this study to examine the difference between the first group, having entrepreneurship education or previous experience (themselves or their parents), and the second group not having these characteristics. This research is a quantitative and a correlation descriptive study. Data were collected using a questionnaire and classified random sampling. Statistical population is all students of Shahed University. In this study, Structural Equation Modeling and Partial Least Squares (SEMPLS) were used in a sample of 443 individuals. The results confirmed the validity of the TPB model in predicting students’ entrepreneurial intention. RTP and LoC had a direct and positive effect on entrepreneurial intention but PP did not have a significant direct effect on entrepreneurial intention. In examining the mediating effect, it was found that all three components of the TPB mediate the relationship between personality traits and intention, either partially or competitively or fully. The two groups of students also had significant differences in some relationships