آیا کفش‌های مینیمال دویدن پابرهنه را تقلید می‌نمایند؟ بررسی انرژی مکانیکی اندام‌های تحتانی با روش تحلیل مولفه‌های اصلی

سابقه و هدف پژوهش: تعیین میزان شباهت دویدن با کفش مینیمال و پابرهنه در دو دهه‌ی اخیر بسیار مورد توجه بوده است. هدف پژوهش حاضر تعیین میزان شباهت دویدن پابرهنه و با کفش مینیمال بوسیله‌ی گروه‌بندی آزمودنی‌ها با استفاده از انرژی مکانیکی و روش آماری pca بود. مواد و روش‌ها: 99 نفر از دانشجویان تربیت بدنی (47 مرد و 52 زن) در سه حالت دویدن پابرهنه، کفش پنج‌انگشتی (کفش مینیمال) و دویدن با کفش ورزشی رایج و با دو سرعت 3 و 5 متر بر ثانیه دویدند. انرژی مکانیکی لگن، ران، ساق و پای راست آزمودنی‌ها در مرحله‌ی استقرار دویدن محاسبه شد. مولفه‌های اصلی حاصل از pca که 95% پراکندگی داده‌ها را تشکیل می‌دادند، به عنوان درون‌داد روش تشخیصی برای گروه‌بندی استفاده شدند. صحت گروه‌بندی با استفاده از روش اعتبارسنجی متقابل تعیین شد. یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد که صحت مدل تشخیصی در تمایز بین دویدن پابرهنه و کفش نایک 8/81% بود. صحت آزمون تشخیصی برای دو شرایط پابرهنهکفش پنج‌انگشتی و کفش نایککفش پنج‌انگشتی به ترتیب 46% و 7/70 % بود. بحث و نتیجه‌گیری: استفاده از روش‌آماری pca و تکنیک‌های گروه‌بندی می‌تواند به خوبی برای تعیین شباهت‌ها و تفاوت‌های حالت‌های مختلف گام‌برداری مورد استفاده قرار گیرد. همچنین دویدن با کفش مینیمال می‌تواند دویدن پابرهنه را تقلید نماید