مقایسه تاثیر تمرینات سرعتی و قدرتی در حفظ شاخص‌های هماتولوژیکی و اکسیژن مصرفی بیشینه در ورزشکاران مرد 13 تا 15 سال

سابقه و هدف: مطالعات بیانگر این واقعیت است که تمرینات مختلف ورزشی می تواند سطوح اکسیژن مصرفی را در ورزشکاران حفظ کند. هدف از این پژوهش بررسی اثرات دو نوع برنامه‌ی ورزشی منتخب روی پارامترهای فیزیولوژیکی و ظرفیت هوازی ورزشکاران نوجوان بود. مواد و روش‌ها: 45 نوجوان ورزشکار سالم (سن 50/0±15/14سال، قد 23/8±19/161سانتیمتر، وزن 08/6±68/52 کیلوگرم، نمایه‌ی توده‌ی بدنی 98/2±37/18) که همگی آنان به انجام تمرینات استقامتی پرداخته بودند، به سه گروه قدرتی (15=n)، گروه سرعتی (15=n)، و گروه کنترل (15=n) تقسیم شدند. سپس برای بررسی اثر احتمالی پروتکل های تمرینی (انجام 8 هفته تمرینات قدرتی و سرعتی) بر متغیر های مورد نظر (اکسیژن مصرفی بیشینه، هموگلوبین، گلبول‌های قرمز، هماتوکریت)، آزمون‌های میدانی و نمونه‌های خونی در دو مرحله‌ی پیش‌آزمون و پس‌آزمون از هر گروه گرفته شد. داده‌ها توسط آزمون t همبسته برای مقایسه تفاوت‌های بین گروهی و تحلیل واریانس یک‌سویه (anova) برای مقایسه تفاوت‌های بین‌گروهی مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد هر دو نوع تمرین سرعتی و قدرتی، موفق به حفظ دستاوردهای شاخص های ظرفیت هوازی شدند. هیچ تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های سرعتی و قدرتی در هیچ ‌یک از متغیرهای مورد اندازه‌گیری مشاهده نگردید. اما ظرفیت هوازی در گروه کنترل به طور قابل‌توجهی در مقایسه با گروه سرعتی (01/0=p) و قدرتی (001/0=p) کاهش یافته‌ بود. در مقایسه‌ی بین گروه سرعتی و قدرتی در هیچ یک از متغیر های مورد نظر، نیز اختلاف معناداری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: نتایج نشان می دهد برای حفظ دستاوردهای استقامت، می توان از تمرینات قدرتی یا سرعتی به جای تمرینات زمان بر و خسته کننده استقامتی استفاده کرد.