تاثیر استفاده از فناوری نانو در زیره کفش ورزشی بر توان مچ پا در فاز اتکای دویدن

سابقه و هدف: اصلاح ساختار زیره کفش‌های ورزشی به عنوان عاملی اثرگذار بر سینتیک و سینماتیک دویدن در راستای بهبود متغیرهای وابسته به توان همواره مورد توجه سازندگان کفش بوده است. هدف این مقاله بررسی تاثیر استفاده از نانو ذرات کلی در زیره کفش ورزشی بر توان مچ پا در فاز اتکا دویدن می‌باشد. مواد و روش‌ها: 18 آزمودنی مرد سالم با میانگین سنی 6±23 سال، قد 4±178 سانتی‌متر و وزن 8 ± 71 کیلوگرم با سه کفش ورزشی با جنس زیره پلی‌اورتان (pu)، نانوکامپوزیت پلی‌اورتانکلی 1درصد (npu1) و 2درصد (npu2) با سرعت 5/3 متر بر ثانیه دویدند. توان مچ ‌پا با استفاده از دینامیک معکوس در سه صفحه حرکتی با استفاده از نرم‌افزار 2010matlab محاسبه و با آزمون آنالیز واریانس یک سویه با اندازه‌های مکرر در نرم‌افزار 20spss مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که استفاده از نانو ذرات کلی در زیره کفش ورزشی بر اوج تولید توان در هر سه صفحه حرکتی به طور معناداری اثرگذار بود (05/0pنتیجه‌گیری: کفش ورزشی با زیره (npu) سبب بهبود عملکرد ورزشکار در صفحه ساجیتال و حفظ ثبات مچ پا در صفحه هوریزانتال می‌شود، درحالی‌که ممکن است حفظ تعادل مچ پا را در سطح فرونتال دشوارتر نماید.