اثر کفی با درجات متفاوت سختی بر الگوهای هماهنگی و تغییرپذیری ساق و پاشنه در مرحله اتکای دویدن

اثر کفی‌ به عنوان بهینه ساز مکانیک حرکت بر هماهنگی و تغییرپذیری مفاصل هنوز بطور روشن تشخیص داده نشده است. هدف ازتحقیق حاضربررسی اثردرجات متفاوت سختی کفی برالگوهای هماهنگی ساق و پاشنه و میزان تغییرپذیری آنها درفازاتکای دویدن بود.پانزده داوطلب مرد فعال سالم(میانگین جرم 93/7 ± 13/75 کیلوگرم، قد 39/6 ± 36/174 سانتی‌متر، سن 10/5 ± 5/24  سال) با کفی های متفاوت، قرار داده شده در صندل، درالگو و سرعت کنترل شده دویدند. الگوهای هماهنگی وتغییرپذیری آن درمفاصل اندام تحتانی با استفاده از روش فاز نسبی پیوسته(crp) ازجابجایی و سرعت زاویه ای مفاصل محاسبه شد.آزمون آنالیز واریانس با داده های تکراری جهت آزمون آماری فرضیات اجرا شد.(p<0.05)دویدن با کفی سخت، نیمه‌سخت و نرم در مقایسه با دویدن بدون کفی در 25% اول و دوم مرحله اتکا،  بترتیب، باعث کاهش (42%و33%)، (33%و36%) و (81%و39%) در الگوی هماهنگی شد(p<0.05). دویدن با کفی سخت و نرم درمقایسه با شرایط دویدن بدون کفی بترتیب باعث کاهش 28% و44% تغییرپذیری الگوی هماهنگی در زیر فاز اول شدند. بطور کلی کفی مستقل از میزان سختی آن، هماهنگی مفصلی و تغییرپذیری آن را در 50 درصد اول فاز اتکای دویدن تغییر داد.