بررسی عوامل خطر مرتبط با بروز شین اسپلینت در ورزشکاران

سابقه و هدف: عوامل خطرزای متعددی برای بروز شین اسپلینت گزارش‌ شده است. عدم تعادل عضلانی و اختلال راستای اندام تحتانی از شناخته‌ترین و شایع‌ترین این عوامل بوده که در رابطه با آنها نتایج متناقضی وجود دارد. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر مقایسه وضعیت اندام تحتانی در افراد مبتلا به شین اسپلینت با افراد سالم می باشد. مواد و روش ها: آزمودنی‌های تحقیق حاضر  را 23 ورزشکار مبتلابه شین اسپلینیت (سن34/6± 4/28  سال، قد 73/0± 74/1 متر، وزن 21/5± 4/72 کیلوگرم) و 25 ورزشکار سالم (سن 46/4± 8/29 سال، قد 47/0± 73/1 متر، وزن 07/4± 9/70 کیلوگرم) تشکیل می‌دادند. ابتدا آزمودنی‌ها پرسشنامه‌ای را تکمیل کردند که حاوی سوالاتی در رابطه با اطلاعات شخصی، تاریخچه ورزشی و  تاریخچه ابتلا به آسیب بود. بعد از تکمیل پرسشنامه یک معاینه جسمانی جهت اندازه گیری میزان افت ناوی، حداکثر محیط ساق پا، میزان انعطاف‌پذیری عضله نعلی و دوقلو و دامنه حرکتی ابداکشن، اداکشن، چرخش داخلی و خارجی مفصل ران، پلنتار و دورسی  فلکشن مفصل مچ پا و اینورشن – اورشن مفصل ساب تالار صورت گرفت. داده های جمع آوری شده توسط آزمون t مستقل در سطح معنی داری p≤0/05 تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: . یافته های تحقیق نشان داد که بین میزان افت ناوی، محیط ساق پا، میزان انعطاف‌پذیری عضله نعلی و دامنه حرکتی پلنتار و دورسی  فلکشن مفصل مچ پا و چرخش داخلی مفصل ران افراد مبتلا به شین اسپلیت و افراد سالم تفاوت معنی داری وجود دارد (p0/05). نتیجه‌گیری: در نتیجه احتمال می رود که افزایش میزان افت ناوی، کاهش حداکثر محیط ساق پا، کاهش انعطاف پذیری عضله نعلی، افزایش دامنه حرکتی پلنتار فلکشن مچ پا و کاهش دامنه حرکتی دورسی فلکشن پا با افزایش احتمال بروز شین اسپلینت همراه باشند.