تاثیر تمرین استقامتی بر بیان mrna نروتروفین3 در عضله سولئوس موش‌های صحرایی دارای نروپاتی دیابت

سابقه و هدف: نروپاتی دیابت می تواند منجر به اتروفی عضلانی و ضعف در عضلات تحتانی ناشی از تخریب عصبی شود کاهش حمایت تروفیکی یکی از دلایل بروز و پیشرفت نروپاتی دیابت است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین استقامتی بر بیان mrna نروتروفین3 (nt3) در عضله سولئوس موش های صحرایی دارای نروپاتی دیابت بود. مواد و روش ها: 24 سر موش صحرایی بالغ نر نژاد ویستار به طور تصادفی در چهار گروه شش تایی: دیابت تمرین نکرده، دیابت تمرین کرده، سالم تمرین نکرده و سالم تمرین کرده قرار گرفتند. جهت القا دیابت، از روش تزریق درون صفاقی محلول stz (45 mg/kg) استفاده گردید. 2هفته پس از تزریق stz، با اثبات نروپاتی دیابت توسط آزمون های آلودینیای مکانیکی و هایپرآلژزیا حرارتی، پروتکل تمرین استقامتی با شدت متوسط به مدت 6 هفته اجرا گردید. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش ها تشریح و عضله سولئوس استخراج گردید. بیان mrna نروتروفین3 نیز به روش real timepcr بررسی شد. یافته ها: بین هایپرآلژزیای حرارتی و آلودینیای مکانیکی با سطوح استراحتی گلوکز خون  همبستگی معنی دار مشاهده شد (به ترتیب 68% =r، 001/0=p؛82% = r، 001/0=p). تمرین استقامتی با شدت متوسط، موجب کاهش معنی دار آلودینیا مکانیکی، پردردی حرارتی و سطوح گلوکز خون موش ها دیابتی گردید. دیابت بیان ژن  nt3را در عضله سولئوس افزایش داد (001/0=p)؛ که تمرین این تغییرات را تعدیل و کاهش داد (01/0=p). همچنین تمرین باعث افزایش بیان ژن  nt3در موش های سالم شد (03/0=p). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد، یکی از عوامل احتمالی درگیر در نروپاتی دیابت، می تواند ناشی از تغییر در عوامل تروفیکی باشد که افزایش میزان mrna نروتروفین3می تواند یک پاسخ جبرانی در کاهش حمایت تروفیکی باشد که تمرین هوازی می تواند به عنوان یک راهبرد غیر دارویی، این تغییرات را تعدیل کند.