تاثیر ترتیب متفاوت تمرین ترکیبی قدرتی و استقامتی بر سطوح استراحتی il15 و igf1 زنان سالمند

سابقه و هدف: اینترلوکین 15 و igf1 به عنوان عوامل آنابولیک برای عضله اسکلتی عمل می نمایند. کاهش میزان igf1 و il15 با افزایش سن می تواند کاهش اندازه و قدرت عضلات مشاهده شده در افراد سالمند را تحت تاثیر قرار دهد. هدف این تحقیق تاثیر ترتیب متفاوت تمرین ترکیبی قدرتی و استقامتی بر سطوح استراحتی il15 و igf1 زنان سالمند بود. مواد و روش ها: تعداد 28 نفر از زنان سالمند (دامنه سنی:72/0±25/61 سال ، قد: cm 02/0±156، وزن:  kg09/1±70/71 و bmi: kg/m2 52/0±35/28) بطور هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی ساده به گروه تمرین استقامتی+ قدرتی (e+s) (9n=)، قدرتی+ استقامتی (s+e) (10n=) و کنترل (9n=) تقسیم شدند. برنامه های تمرینی به مدت 8 هفته و 3 روز در هفته انجام شد. برنامه تمرین استقامتی شامل کار برروی دوچرخه ثابت (با شدت 8560 درصد (hrmax و برنامه تمرین قدرتی شامل چندین تمرین منتخب بالاتنه و پایین تنه ( با شدت 7540 درصد 1rm، 188 تکرار) بود. سطوح استراحتی igf1 و il15، 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از دوره های تمرینی به روش الایزا ارزیابی شد. یافته ها: تفاوت معنی داری بین دو ترتیب تمرینی e+s و s+e در میزان igf1 پس از تمرین مشاهده نشد. با این حال تغییرات درون هر دو گروه پس از دوره تمرینی معنی دار بود (05/0 >p ). همچنین، میزان il15 نیز تفاوت معنی داری پس از دو شیوه تمرینی نشان نداد. هرچند پس از تمرین e+s و s+e افزایش غیرمعنی داری در il15 مشاهده شد (05/0≤p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق، می توان نتیجه گرفت 8 هفته تمرین ترکیبی قدرتی و استقامتی بدون توجه به ترتیب تمرین منجر به افزایش عوامل سرمی که منجر به رشد عضلات اسکلتی در زنان سالمند می شود، می گردد و بین دو شیوه تمرین تفاوتی وجود ندارد.