بررسی اثر فعالیت ورزشی هوازی بر سیستم عصبی خودکار قلبی با استفاده از روش ژئومتریکی poincare plot

سابقه و هدف: روش ژئومتریکی دینامیک غیرخطی بررسی تغییرپذیری ضربان قلب نسبت به روش های خطی از قبیل روش زمان محور و فرکانس محور تغییرپذیری ضربان قلب اطلاعات ارزشمندی از ساختار پاسخ پذیری سیستم اتونوم قلبی ارائه می نماید. هدف از این پژوهش، بررسی اثر یک دوره متوالی فعالیت ورزشی هوازی بر تغییرپذیری ضربان قلب با استفاده از روش غیرخطی احتمال تکرار توالی های هم شکل در مردان جوان دانشگاهی می باشد.مواد و روش ها:28 مرد جوان دانشگاهی به طور تصادفی در گروه های پژوهش( گروه کنترل؛ گروه تمرین هوازی) تقسیم بندی گردیدند. در دوره پیش آزمون و بعد از مداخله تمرین هوازی، تمامی پارامترهای تغییرپذیری ضربان قلب با روش زمانی و توالی های ضربان قلب اندازه گیری گردید. سپس انحراف معیار توالی های ثبت شده با استفاده از روشpoincare plotتفسیر گردید. به منظور مقایسه تفاوت ها در مراحل پژوهش، از آزمون های تی مستقل و همبسته استفاده گردید.یافته ها:انحراف معیار آنی اینتروال ضربه به ضربه تغییرپذیری ضربان قلب(sd1) نسبت به گروه کنترل(0.01=p) و پیش آزمون(0.01=p) و انحراف معیار مداوم اینتروال ضربه به ضربه تغییرپذیری ضربان قلب(sd2) نسبت به گروه کنترل(0.01=p) و پیش آزمون(0.02=p) افزایش معنی داریداشت.بعد از تبدیل به حالت نرمال sd1nنسبت به گروه کنترل(0.02=p)افزایش معنی دار و نسبت به پیش آزمون(0.08=p) افزایش غیرمعنی داری داشت،sd2nنسبت به گروه کنترل(0.04=p) افزایش معنی دارو نسبت به پیش آزمون(0.02=p) افزایش غیرمعنی داری داشت. مقایسه نسبت انحراف معیار آنی به انحراف معیار مداوم(sd2/sd1) نسبت به گروه کنترل و پیش آزمون تفاوت معنی داری را نشان نداد.نتیجه گیری:اجرای منظم و مداوم فعالیت ورزشی هوازی با شدت متوسط سبب بهبود پاسخ پذیری عصبی قلبی در مردان جوان دانشگاهی می گردد.

The Effect of Aerobic Exercise on Cardiac Autonomic Nervous System Using Poincare’s Geometric Method

Background and Purpose: Nonlinear dynamic geometric methods of heart rate variability over linear methods such as time and frequencydomain provides valuable information about the response of the cardiac autonomic system. The aim of this study was to investigate the effect of a consecutive course of aerobic exercise on heart rate variability using a nonlinear method with the possibility of repeating similar sequences of heart rate in young college men. Methodology: 28 young college men were randomly divided into research groups (control group; aerobic exercise group). In the pretest period and after the aerobic exercise intervention, all parameters of heart rate variability were measured by timedomain method and heart rate sequences. The standard deviation of the recorded sequences was then interpreted using the Poincare plot method. In order to compare the differences in the research stages, independent and paired ttests were used. Results: Immediate interval standard deviation of heart rate variability (SD1) increased significantly compare to the control group (p = 0.01) and pretest (p = 0.01) and continuous interval standard deviation of heart rate variable (SD2) increased significantly compared to the control group (p = 0.01) and pretest (p = 0.02). After conversion to normal, SD1n compared to the control group (p = 0.02) increased significantly and There was a nonsignificance increases compared to the pretest (p = 0.08), SD2n had a significant increase compared to the control group (p = 0.04) and a significant increase compared to the pretest (p = 0.02). Comparing the ratio of the instantaneous standard deviation to the continuous standard deviation (SD1 / SD2) with respect to the control and pretest groups did not show a significant difference (p≥0.05). Conclusion: Regular and continuous performance of moderateintensity aerobic exercise improves cardiac neuroresponsibility in young college men.