اعتبار آزمون تعدیل شده کانکانی برای تعیین حداکثر لاکتات حالت پایدار در مردان جوان ورزشکار

سابقه و هدف: هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اعتبار آزمون تغییر یافته کانکانی برای تعیین حداکثر لاکتات حالت پایدار در مردان جوان ورزشکار بود. روش شناسی: 11 کشتی‌گیر مرد (سن: 1.3 ± 19.01 سال، قد: 3.54 ± 176.64 سانتی‌متر، :bmi 4.0±23.7 کیلوگرم/مترمربع، vo2max: 3.67 ± 51.08 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) به صورت هدفمند انتخاب شدند و آزمون‌های ورزشی فزاینده در دو جلسه با فاصله 48 ساعت؛ 1 پروتکل تغییر یافته کانکانی (1.5 % شیب، سرعت شروع km3 ، افزایش سرعت یک کیلومتر هر 60 ثانیه) 2 آزمون مبنا: فزاینده تا سطح mlss ، را بر روی نوارگردان اجرا کردند. hrdp با استفاده از مدل s.dmax تعیین شد. برای ارزیابی همگرایی بین دو روش، از مدل گرافیکی بلاندآلتمن و همگرایی درونی(icc) استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین hrdp بدست آمده از آزمون کانکانی، با hrmlss در روش مبنا همگرایی بالایی وجود دارد (1.96± ، ci : 95%، 2.4 تا 7.7 ضربه/دقیقه ؛ icc: 0.81). همچنین، بین سرعت در hrdp (speedhrdp) و سرعت در بیشینه فلات لاکتات (speedmlss) همگرایی بالایی مشاهده شد (1.96± ، ci : 95%، 0.57 تا 0.95+ کیلومتر در ساعت؛0.83= icc).نتیجه گیری: hrdp و speedhrdp بدست آمده در آزمون تغییر یافته کانکانی در کشتی گیران جوان می‌تواند مقادیر hrmlss و speedmlss را پیشگویی نماید. به نظر می رسد این آزمون بتواند جایگزین مناسبی برای روش‌های تهاجمی در تعیین آستانه بی‌هوازی باشد و به عنوان یک آزمون آسان، غیرتهاجمی وکوتاه برای تجویز شدت تمرین در ورزشکاران به کار رود.