مقایسه اثر سه برنامه تمرین مقاومتی-کششی، مقاومتی-الاستیک و مقاومتی-پلایومتریک بر عملکرد عضلانی و ترکیب بدن در مردان اندام پرور

زمینه و هدف: مقایسه اثر سه برنامه تمرین مقاومتی کششی، مقاومتی الاستیک و مقاومتی پلایومتریک بر عملکرد عضلانی و ترکیب بدن در مردان اندام‌پرور بود. مواد و روش‌ها: 30 مرد اندام‌پرور (میانگین سن 0.6±22.35 سال، وزن 5.55±78.87 کیلوگرم، قد 6.06±175.54 سانتی‌متر و درصد چربی بدن 3.8 ±15.7) به صورت تصادفی به سه گروه تمرینات مقاومتی پلایومتریک، مقاومتی الاستیک و مقاومتی کششی ‌تقسیم شدند. برنامه‌های تمرینی به مدت شش هفته‌ (سه بار در هفته) انجام شد. قبل و بعد از دوره تمرینی از همه افراد آزمون‌های استقامت عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه، حجم عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه، توان عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه، قدرت عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه، انعطاف‌پذیری بالاتنه و پایین‌تنه و درصد چربی بدن گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های کولموگروف–اسمیرنوف، تحلیل واریانس یک‌طرفه، کروسکالوالیس، تی وابسته و ویلکاکسون در سطح معنی‌داری p≤0.05 تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان ‌داد تمرینات مقاومتی پلایومتریک نسبت به تمرینات مقاومتی کششی و تمرینات مقاومتی الاستیک موجب افزایش معنی‌دار شاخص‌های استقامت عضلانی پایین‌تنه، حجم عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه و قدرت پایین‌تنه ‌شد. تمرین مقاومتی الاستیک نسبت به تمرینات مقاومتی کششی و مقاومتی پلایومتریک موجب افزایش معنی‌دار استقامت عضلانی بالاتنه شد. همچنین، بین سه شیوه تمرینی در شاخص‌های توان عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه، قدرت بالاتنه، درصد چربی بدن و انعطافپذیری بالاتنه و پایین‌تنه تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: مردان اندام پرور می‌توانند برای بهبود شاخص‌های استقامت عضلانی پایین‌تنه، حجم عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه و قدرت پایین‌تنه خود از تمرینات مقاومتی پلایومتریک استفاده کنند. برای بهبود شاخص استقامت عضلانی بالاتنه از تمرینات مقاومتی الاستیک سود ببرند. همچنین، برای بهبود شاخص‌های توان عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه، قدرت بالاتنه، درصد چربی بدن و انعطاف‌پذیری بالاتنه و پایین‌تنه از هز سه برنامه تمرینی استفاده کنند.