تاثیر مکمل‌یاری کوآنزیم Q10 بر فازهای ایزوکپنیک بافری و هایپوکپنیک پرتهویه‌ای در ورزشکاران استقامتی مرد جوان

زمینه و هدف: ایزوکپنیک بافری و هایپوکپنیک پرتهویه‌ای نقش مهمی در ارزیابی عملکرد ورزشی و سلامت قلب و عروق دارند. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر مکمل یاری کوآنزیمq10 بر فازهای ایزوکپنیک بافری(ib) و هایپوکپنیک پرتهویه ای (hhv) مردان جوان ورزشکار استقامتی بود. مواد و روش ها: 14 مرد جوان ورزشکار انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. بمدت 4 هفته، گروه تجربی کوآنزیمq10 و گروه کنترل دارونما را به‌مقدار60 میلی‌گرم در روز مصرف کردند. در سه نوبت از هر دو گروه آزمون بیشینه فزاینده (‍cxp) برای اندازه‌گیری آستانه‌تهویه (vt) و نقطه‌جیران‌تنفسی (rcp) در روزهای 1، 14و 28 گرفته شد. گازهای تنفسی آزمودنی‌ها توسط دستگاه گازآنالیزر جمع‌آوری و بطور خودکار مقادیر o2، co2، معادل تهویه‌ای اکسیژن (eqo2) و معادل تهویه ای دی‌اکسید‌کربن‌ (eqco2) معادل با vt و rcp اندازه گیری و ثبت شد. برای مقایسه متغیرها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و t مستقل استفاده شد (0.05p یافته‌ها: در فاز ایزوکپنیک بافری اختلاف معنی داری بین مراحل زمانی در گروه کوآنزیم q10 (0.28=p، 1.40 = f) و گروه کنترل (0.74=p) وجود نداشت. در فاز هایپوکپنیک پرتهویه ای اختلاف معنی داری بین مراحل زمانی در گروه کوآنزیم q10 (0.01=p، 7.00 = f) وجود داشت که مربوط به مرحله زمانی پس‌آزمون با پیش آزمون بوده است (02/p=)، در‌حالی‌‌که در گروه کنترل این اختلاف معنی‌دار نبود. نتایج آزمون t مستقل اختلاف معنی‌داری را بین مراحل مختلف زمانی ib و hhv بین دو گروه نشان نداد. نتیجه‌گیری: هرچند بصورت تئوریک کوآنزیم q10 می‌تواند برای ظرفیت تمرین و کاهش استرس اکسیداتیو مفید واقع شود، مطالعه حاضر نتوانست تاثیر معنی‌دار مکمل‌یاری کوآنزیم q10 بمقدار 60 میلی گرم در روز، بمدت 14 و 28 روز را بردامنه فازهای ایزوکپنیک بافری و هایپوکپنیک پرتهویه ای مردان جوان ورزشکار نشان دهد.