اثرات یک دوره تمرینات اصلاحی برروی شاخص عدم تقارن مولفه‌های نیروی عکس‌العمل زمین طی حرکت فرود در مردان سالمند دارای ژنووالگوم

سابقه و هدف: افرادی که دچار ناهنجاری به ویژه در اندام تحتانی هستند، علاوه بر استراتژی فرود مناسب نیاز به اصلاح راستای قامتی می باشند. هدف این مطالعه بررسی اثرات برنامه تمرین اصلاحی بر شاخص عدم تقارن مولفه های نیروی عکس العمل زمین در افراد سالمند دارای ژنووالگوس طی حرکت فرود دو پا بود. مواد و روش ها: 13 مرد سالمند دارای ژنووالگوس (میانگین سنی: 2.21±63.92 سال؛ قد: 0.04±1.69 متر؛ جرم: 4.59±71.15 کیلوگرم) جهت شرکت در این پژوهش داوطلب شدند. داده های نیروی عکس العمل طی حرکت فرود دوپا توسط دو دستگاه صفحه نیرو کیستلر (1000 هرتز) طی پیش‌آزمون و پس آزمون جمع آوری شد. مدت اجرای برنامه تمرینی اصلاحی (شامل تمرینات کششی و تمرینات مقاومتی به وسیله تراباند) 35 تا 40 دقیقه در هر جلسه، سه جلسه در هفته، و به مدت 16 هفته بود. متغیرهای وابسته شامل شاخص عدم تقارن مربوط به اوج نیروهای عکس العمل زمین، زمان رسیدن به اوج نیروها، نرخ بارگذاری، ضربه و گشتاور آزاد بود. جهت مقایسه آماری نتایج در پیش و پس آزمون از آزمون تی زوجی استفاده شد. یافته ها: شاخص عدم تقارن ضربه عمودی (1.9 درصد؛ 0.047=p) و قدامیخلفی (26.8 درصد؛ 0.026=p) طی پس آزمون کمتر از پیش آزمون بود. با وجود این ختلاف معناداری بین شاخص تقارن سایر متغیرهای نیروی عکس‌العمل زمین (نیروهای عکس العمل زمین و زمان رسیدن این نیروها به اوج، نرخ بارگذاری عمودی (0.97=p)، گشتاور آزاد (0.76=p) و ضربه داخلیخارجی (0.14=p)) در پیش‌آزمون و پس‌آزمون مشاهده نشد. نتیجه گیری: به طور کلی می‌توان گفت که تمرینات اصلاحی مورد استفاده در پژوهش حاضر بر عدم تقارن مولفه‌های نیروی عکس‌العمل اثر نداشته اند. با وجود این، برنامه تمرینات اصلاحی احتمالا می تواند مداخله‌ای مناسب جهت بهبود شاخص عدم تقارن ایمپالس در دو راستای عمودی و قدامی خلفی در مردان سالمندان دارای ژنووالگوس طی حرکت فرود دوپا باشد. بنابراین استفاده از این تمرینات برای بهبود تقارن در متغیر ضربه طی انجام فعالیت ها در این افراد توصیه می گردد.