آثار تمرین هوازی و محدودیت کالری بر چربی درون عضلانی، پروفایل لیپیدی و مقاومت به انسولین پس از 18 هفته رژیم غذایی پرچرب در موشهای صحرایی نر

مقدمه و هدف: بی تحرکی با متابولیسم ناقص چربی درون عضلانی ارتباط دارد که منجر به تجمع متابولیت‌های اسید چرب و مقاومت به انسولین می شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی آثار تمرین هوازی و محدودیت کالری بر چربی درون عضلانی، پروفایل لیپیدی و مقاومت به انسولین پس از 18 هفته رژیم غذایی پرچرب در موش‌های صحرایی نر بود. روش‌شناسی: نمونۀ آماری تحقیق حاضر را 48 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزن 12.6±194.5 گرم تشکیل دادند. نمونه برداری بافت و خون پس از ناشتایی شبانه در هفته های 18 و 28 صورت گرفت. پس از اندازه گیری وزن موش ها در هفته اول، موش‌ها رژیم غذایی پرچرب مصرف کردند. موش‌های تغذیه شده با غذای پرچرب پس از 18 هفته، به گروه های کنترل و تعادل منفی انرژی شامل تمرین هوازی و محدودیت رژیم غذایی تقسیم شدند. گروه های تعادل منفی انرژی به مدت 10 هفته، به ترتیب تحت تمرین هوازی (دویدن) با شدت70 تا 75 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی و 25% محدودیت رژیم غذایی قرار گرفتند. سطوح تری گلیسرید لیپاز بافت چربی، دی و تری آسیل گلیسرول عضله نعلی و همچنین سطوح سرمی گلوکز، انسولین و نیمرخ لیپیدی اندازه گیری شدند. شاخص مقاومت به انسولین نیز محاسبه گردید. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که روش های تعادل منفی انرژی سبب کاهش معنی‌دار سطوح دی آسیل گلیسرول عضله و سطوح سرمی انسولین، گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین، در موش های صحرایی چاق شد (0.05>p). همچنین تنها در گروه محدودیت رژیم غذایی کاهش معنی دار تری آسیل گلیسرول درون عضلانی مشاهده شد (0.05>p). کاهش سطوح تری آسیل گلیسرول و کلسترول نیز فقط در گروه تمرین هوازی نشان داده شد (0.05>p). نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که روش های تعادل منفی انرژی حتی در زمان مصرف غذای پرچرب می توانند سبب کاهش دی آسیل گلیسرول عضله اسکلتی شوند که تا حد زیادی با بهبود مقاومت به انسولین همسو است.