مقایسه اثر تمرینات مقاومتی معمول و مقاومتی بالستیک بر برخی شاخص های آمادگی جسمانی بازیکنان فوتبال

زمینه و هدف: روش های تمرینی مختلف می تواند تاثیرات متفاوتی بر عملکرد جسمانی ورزشکاران داشته باشد. هدف تحقیق حاضر مقایسه اثر تمرینات مقاومتی معمول و مقاومتی بالستیک بر برخی شاخص های آمادگی جسمانی بازیکنان فوتبال بود. مواد و روش ها: 25 بازیکن فوتبال داوطلب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی معمول (13 نفر) و تمرین مقاومتی بالستیک (12 نفر) قرار گرفتند. تمرینات به تعداد 3 جلسه در هفته و برای مدت 6 هفته انجام شد. شاخص های توان بی هوازی، توان انفجاری پایین تنه، دو سرعت (5 و 30 متر)، قدرت پا، چابکی، توان انفجاری بالاتنه و مهارت، قبل از اجرای تمرینات و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین با استفاده از آزمون های ویژه اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون های شاپیرو ویلک، t مستقل و t همبسته در سطح معنی‌داری p≤0.05، تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها: نتایج نشان داد تمرینات مقاومتی بالستیک در مقایسه با تمرینات مقاومتی معمول موجب بهبود معنی دار در شاخص های حداکثر توان، حداقل توان، میانگین توان، شاخص خستگی، توان انفجاری پایین تنه، چابکی و توان انفجاری بالاتنه شد. اما در شاخص های قدرت پا، سرعت 5 متر، 30 متر و مهارت، بین دوگروه تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. نتیجه گیری: برای توسعه شاخص های آمادگی جسمانی، به ویژه توان انفجاری بازیکنان فوتبال، استفاده از تمرینات مقاومتی بالستیک موثرتر از تمرینات مقاومتی معمول می باشد؛ اما اولویتی در استفاده از این تمرینات برای توسعه شاخص های قدرت پا، دو سرعت (5 و 30 متر) و مهارت وجود ندارد.