مقایسه اثرات سه روش تمرینی بر شاخص‌های بیوشیمیایی ویژه سلول‌های قلبی مردان دارای اضافه وزن

مقدمه و هدف: افزایش سطح سرمی شاخص های بیوشیمیایی سلول های عضله قلبی با شدت و مدت تمرین ارتباط دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاًثیر فعالیت های تداومی و تناوبی شدید بر سطح ckmb و ctni سرم در افراد دارای اضافه وزن بود. روش شناسی: 40 مرد 30 تا 40 ساله با bmi 27 تا 29 به طور تصادفی به سه گروه آزمایشی (تداومی، تناوبی30 و تناوبی 60 ثانیه) و گروه کنترل تقسیم شدند. تمرین ها ی تداومی و تناوبی دویدن به ترتیب با شدت vo2peak 60 % و vo2peak 90 % به مدت هشت هفته سه جلسه ای انجام شد. نمونه های خونی آزمودنی ها در پنج زمان (پیش، چهار و 24 ساعت پس از جلسه اول و جلسه آخر) جمع آوری شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معناداری (0.05 ≥ p) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: افزایش معنا دار میزان ckmb سرم پس آزمون ها در گروه های تمرینی نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل را نشان داد (0.05 ≥ p) . مقادیر ctni سرم پس آزمون های چهار ساعته گروه های تمرینی تداومی و تناوبی 60 ثانیه نسبت به پیش آزمون و پس آزمون های 24 ساعته افزایش معنادار نشان داد (0.05 ≥ p) اما در گروه تناوبی 30 ثانیه معنا دار نبود. مقادیر ctni سرم پس آزمون چهار ساعته هفته آخر گروه تداومی نسبت به پس آزمون چهار ساعته هفته اول کاهش معنادار داشت (0.05 ≥ p). همچنین در همه گروه های تمرینی، مقادیر ctni سرم پس آزمون 24 ساعته هفته آخر نسبت به پس آزمون 24ساعته هفته اول تفاوت معناداری مشاهده نشد . نتیجه گیری: به نظر می رسد هیچ کدام از فعالیت های مذکور سبب آسیب قلبی پایدار نمی شود و اتفاق مذکور در نتیجه اختلال ناپایدار غشاء سلول های قلبی می باشد و انجام فعالیت ، به ویژه فعالیت های تداومی سبب کاهش این وضعیت خواهد شد