پاسخ آپلین و امتیاز کلی خطر متابولیک در زنان میان‌سال دارای سندرم متابولیک به تمرین هوازی

سابقه و هدف: آپلین در بیماری‌های متابولیک افزایش می‌یابد و سطوح آن می‌تواند به عنوان یک شاخص ویژه برای حساسیت انسولینی و همچنین علت شناسی آن به کار رود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح آپلین سرمی و شاخص‌های خطر متابولیک در زنان دارای سندرم متابولیک بود. مواد و روش ها: 24 زن دارای سندرم متابولیک به‌طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین هوازی به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته با شدت 5060 درصد ضربان قلب ذخیره به مدت 2040 دقیقه به اجرای تمرینات هوازی پرداختند. قبل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین اندازه‌گیری‌های ترکیب‌بدنی و خون‌گیری انجام‌شد. برای مقایسه درون گروهی میانگین ها از آزمون t همبسته، برای مقایسه بین گروهی تغییرات نیز از آزمون t مستقل و برای بررسی همبستگی بین متغیرها از آزمون پیرسون استفاده شد. یافته‌ها: بین مقدار آپلین پایه کل آزمودنی‌ها در پیش‌آزمون و کلیه شاخص‌های خطر متابولیک همبستگی معنی‌داری مشاهده شد (05/0p نتیجه‌گیری: تمرین هوازی می‌تواند باعث کاهش آپلین سرم و بهبود مقاومت انسولینی و برخی شاخص‌های خطر متابولیک در زنان دارای سندرم متابولیک شود. اما کاهش آپلین همراه با بهبود وضعیت متابولیکی، از نقش آپلین به عنوان یک عنصر واسطه‌ای احتمالی در بروز آثار تمرین بدنی بر نارسایی‌های متابولیک دلالت می‌کند.