اثر دو نوع تمرین اسکات و پرس پا بر تغییرات مرکز فشار پا و نیروی عمودی عکس‌العمل زمین هنگام پایین آمدن از پله

سابقه و هدف: موقعیت مرکز فشار و مقدار نیروی عمودی عکس العمل زمین (grfz) در فعالیت های مختلف روزمره ازجمله راه رفتن و تردد از پله ها با آسیب های اندام تحتانی و کمر مرتبط است. هدف این پژوهش بررسی اثر دو شیوه تمرینات مقاومتی مختلف بر متغیرهای بیومکانیکی نظیر تغییرات نیروی عمودی عکس‌العمل زمین و جابه جایی داخلیخارجی مرکز فشار پاها (copx) طی پایین آمدن از پله بود. مواد و روش ها: تعداد 20 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه بوعلی سینای همدان در دو گروه اسکات و پرس پا به ترتیب با میانگین سنی 2.7±25.1 و 3.2±23.8 سال قرار گرفتند. تغییرات grfz و copx قبل و بعد از 12 جلسه تمرین توسط صفحه نیرو با فرکانس نمونه‌برداری 1000 هرتز ثبت شد. گروه اسکات، حرکت اسکات را همراه با حداکثر آداکشن ران و گروه پرس پا، حرکت پرس پا را همراه با حداکثر آدکشن ران طی 12 جلسه تمرین کردند. جهت مقایسه درون گروهی و بین گروهی داده ها به ترتیب از دو آزمون t همبسته و t مستقل استفاده شد. سطح معناداری برابر 0.05 در نظر گرفته  شد.   یافته ها: در گروه پرس پا، مقدار جابجایی داخلیجانبی cop بعد از تمرین به طور معناداری کاهش یافت (0.030=p)؛ همچنین میزان grf در قله دوم منحنی نیرو بعد از تمرینات پرس پا به‌طور معنی داری کاهش یافت (0.027=p). با وجود این، مقادیر grf و cop بین دو گروه معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: تمرینات پرس پا می تواند سبب بهبود کاهش جابجایی cop و کاهش مقدار grfz در نقطه اوج نیروی دوم، و در نتیجه کنترل وضعی پاسچر بهتر در هنگام پایین آمدن از پله شود.