معرفی کتاب: سیطره زمان : بعد چهارم در جنگهای مدرن

سیر حوادث و رویدادهای جهانی را از منظری به نظاره نشسته‌ایم که در آن، روند پاسخ به پرسشها و نیازهای بشری به‌طور فزاینده‌ای تحقیق محور و نظام‌مند می‌شود. این روند همان‌گونه که اقدامات مسالمت‌آمیز را در بر می‌گیرد حوزه مناقشات و جنگها را نیز شامل می‌شود. جنگ و سیاست، در عرصه روابط بین‌الملل، زمینه‌های همپوشانی بسیاری با یکدیگر دارند؛ گرچه هنگامی که سخن از سیاست به میان می‌آید مراد، بیشتر اقدامات مسالمت‌آمیز است تا اعمال قهرآمیز و سرکوبگرانه مرسوم در جنگها و درگیریها. در این میان ملاحظات سیاسی و ضرورتهای نظامی ممکن است در تقابل با یکدیگر قرار گیرد. برای مثال؛ سیاسیون ممکن است خواهان تاخیر یا شتاب در جنگ باشند و ماشین جنگ ناتوان از انجام آن، یا نظامیان در جنگ، سرعت یا تاخیری را برای انجام عملیات خود نیاز داشته باشند که زمینه‌های سیاسی آن مهیا نباشد و سیاست عاجز از تامین آن باشد. به هر تقدیر، در چالش میان ملاحظات سیاسی و ضرورتهای نظامی، عواملی وجود دارد که با تاکید بر آنها می‌توان بر تنشهای زمانی موجود فایق آمد. این کتاب، با بررسی چند جنگ از دیدگاه زمان، ضمن آنکه توجه خود را بر تنش مورد بحث، که غالباَ در جنگ پدیدار می‌شود، متمرکز کرده، گامی فراتر نهاده است و به جستجوی پاسخی به این پرسش برمی‌آید که: «در اداره جنگ مدرن، چگونه می‌توان قدرت هوایی را جهت دفع تنشهای زمانی میان ضرورتهای سیاسی و نظامی به خدمت گرفت؟». این امر دارای اهمیت است، حتی اگر به جز همگرایی اهداف سیاسی و نظامی، نتیجه دیگری به دنبال نداشته باشد.کارل فون کلاوزویتس (carl von clausewitz) ویژگی جنگ را چنین توصیف می‌کند: «ادامه سیاست است، اما به شیوه‌ای دیگر». اگر این توصیف را بپذیریم، نتیجه می‌گیریم که برای پیروزی در هر عملیات نظامی، هماهنگی مذکور از اهمیت سیاسی برخوردار است.