معرفی کتاب: جنگ آینده

غیرممکن بودن پیش‌بینی آینده و عدم قطعیت این موضوع بر تعداد فرضیه‌هایی که برای تفکر آینده لازم است می‌افزاید. بنابراین، تمامی مطالعات درخصوص آینده در واقع نوعی گمانه‌زنی هستند.همچنین برای نگاه به آینده باید گذشته را نیز در نظر گرفت؛ زیرا «حال»، لبه پیشین «گذشته» و نیز خط عزیمت «آینده» است. میراث گذشته همراه ماست و ما در رویارویی با مشکلات زمان حال به‌طور روزمره با این میراث دست و پنجه نرم می‌کنیم. در نظر گرفتن گذشته به لحاظ عقلایی ما را از تفکر آزادانه در مورد آینده باز می‌دارد؛ اما نادیده گرفتن یا کنار نهادن گذشته نیز تفکر در مورد آینده را لاجرم به زباله‌دان «عدم اطمینان» می‌افکند.آنچه به لحاظ نظامی باقی مانده، بیانگر سه میراث اصلی است: ناپلیون، انقلاب صنعتی، فن‌آوری نوین. اول: میراث ناپلیونی؛ یعنی مشاهدات ژومینی و کلازویتس ، همراه با تجربه منحصربه‌فرد در دوره پس از ناپلیون، مجموعه‌ای از تدابیر نظامی مشتمل بر استفاده گسترده از نیروهای نظامی اجباری در زمان اضطرار را به دست می‌دهد. نیروهایی که انگیزه اولیه آنها نابود کردن زیرساختها و نیروهای نظامی دشمن است که عمدتاً با تعداد بسیار سربازان، یگانها و سیستمهای تسلیحاتی انجام می‌شود.دوم؛ فرآیندهای سیستمیک انقلاب صنعتی موجب تقویت باور ما به ارتشهای انبوه و مسلح کردن کشور شده، ابزارهای مادی را برای نبرد نهایی؛ یعنی انهدام و تسلیم بدون قید و شرط دشمن فراهم می‌کند.سوم؛ فن‌آوری نوین که در قرن نوزدهم و با سلاحهای انفرادی خان دار آغاز و تا نصب سلاحهای هسته‌ای بر روی موشکهای بالستیک قاره‌پیما در قرن بیستم پیش رفت، تدابیر مورد بحث را محقق ساخت.