ده سال پس از اسلو: استراتژی «جنگ مردمی» فلسطینی‌ها و واکنش نامناسب اسراییل

در سیزدهم سپتامبر 1993، موافقت‌نامه صلحی به نام «پیمان اسلو» بین سران فلسطین و رژیم غاصب صهیونیستی امضا شد. اما بعد از گذشت ده سال از این فرایند، نه تنها صلحی بین دو طرف متخاصم واقع نشد، بلکه موجب بروز جنگ مردمی با شیوه‌ها و تاکتیکهای منحصر به فرد خود گردید. وسایل و شیوه‌های جنگ مردمی احتمالا بهترین مورد جنگ نامتقارن به شمار می‌رود که یک جنبش مردمی را قادر به مبارزه با دشمن کاملاً برتر از نظر نظامی می‌سازد.تا یک دهه قبل تصور می شد که فرایند صلح باعث بهبود رابطه متقابل اقتصادی ـ که پایه صلح و شکوفایی آینده است ـ می‌شود. اما به اعتقاد نویسنده در حال حاضر، شرایط حاکم بر سرزمین اشغالی، تاثیر بدی بر اقتصاد رژیم اشغالگر گذاشته و تنش‌های اجتماعی را افزایش داده است. تعطیلی بسیاری از کارخانجات، کاهش صنعت توریسم و لغو پروژه‌های مشترک سرمایه‌گذاری، نمونه‌هایی از این تاثیر است. این مقاله که به وسیله یک اسراییلی به نگارش در آمده به بررسی یک دهه مبارزه و درگیری مردم فلسطین و رژیم اشغالگر قدس می‌پردازد که الگوپذیری از مبارزات مردمی کشورهایی چون: ویتنام، الجزایر، کوبا و چین را مد نظر قرار داده است. روشن است که استراتژی مبارزاتی فلسطینی‌ها طی چند سال اخیر متاثر از استراتژی موفق حزب‌الله در جنوب لبنان بود که نتیجه آن شکست و عقب‌نشینی نیروهای اشغالگر صهیونیستی از سرزمینهای اشغالی جنوب لبنان بوده ولی نویسنده مقاله بدون هیچ اشاره‌ای به این الگو و مدل موفق و تاثیر آن بر استراتژی مبارزان فلسطینی‌ها موضوع را از زاویه دیگری مورد بررسی قرار داده است.