تیوری منازعات نامتقارن

اگر قدرت به منزله عامل تعیین کننده برای کسب پیروزی در جنگ محسوب شود، در این صورت بازیگران ضعیف هرگز نباید در مقابل حریفان قدرتمند پیروز شوند، بویژه وقتی که شکاف در قدرت نسبی طرفین درگیر در منازعه بسیار زیاد باشد. اما تاریخ بیانگر امری دیگر است و آن این که گاهی اوقات این بازیگران ضعیف هستند که پیروز میدان جنگ می‎شوند.مقاله حاضر در پی پاسخگویی به این سوال است که چگونه استراتژی بازیگر ضعیف می‎تواند قدرت یک بازیگر قوی را بی اثر کند. نویسنده معتقد است که تعامل استراتژیک بهترین شاخص برای ارزیابی نتایج منازعات نامتقارن بوده و جریان و نتایج یک منازعه را بهتر از نظریه‎های دیگر پیش بینی می‎کند.بخش نخست این مقاله مبحث عدم تقارن منافع را مطرح می‎کند. بخش دوم، نظریه تعامل استراتژیک را بیان می‎کند که بر اساس این نظریه، بازیگران قدرتمند در صورت به کارگیری استراتژی غلط در مقابل استراتژی رقیب، در منازعات نامتقارن شکست خواهند خورد. دو بخش دیگر مقاله نتایج کمّی و کیفی ارزیابی استدلال‎های مطروحه را مورد بررسی قرار می‎دهد. این مقاله با ترسیم پیامدهای نظری و سیاسی نظریه تعامل استراتژیک پایان می‎یابد.