سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا: از امپریالیسم قاره‌ای (دکترین مونرویه) تا امپریالیسم جهانی (دکترین ترومن)

دولت آمریکا که ‌‌‌‌‌به ‌‌مدد قدرت ‌انهدامی سلاح هسته‌ای ‌از فردای ‌پس‌ از جنگ‌ دوم جهانی‌‌توانست نقش ‌رهبری جهان غرب‌ را بر عهده ‌گیرد، امروز و پس از فروپاشی بلوک شرق و شوروی ‌سابق‌داعیه‌دار تنها ‌قدرت‌ برتر جهانی‌است‌ که ‌سیاست‌گذاران آن ‌با بهره‌گیری‌ از فرصتهای ‌پیش‌رو بر آن‌اند که ‌تمامی‌جنبه‌های ‌نظام ‌بین‌المللی را حول محور منافع آمریکا سازماندهی و رهبری کنند و در این مسیر از هرگونه توسل به شیوه‌های جبارانه و قهرآمیز ابایی ندارند. اما چگونه است که کشوری در سیاست داخلی خود به ایدیولوژی و اصول دموکراسی پایبند باشد اما در سیاست خارجی به‌گونه متضاد عمل کند. مقاله حاضر کوششی است در جهت ارایه پاسخی به این سوال و لذا تلاش کرده است تا با مطالعه‌ای مختصر درباره تاریخ سیاست خارجی آمریکا، به این نتیجه برسد که سیاست خارجی ایالات متحده از همان ابتدای تکوین و علی‌رغم تمایز دکترینهای خاص، ماهیتی امپریالیستی داشته است؛ سیاستی که گرچه به نام ارزشهایی چون عدالت، حقوق بشر، و… تبلیغ می شود، اما در واقع، در جهت منافع متکبرانه، خودخواهانه و زورگویانه قدرتهای اقتصادی حاکم بر امریکاست؛ سیاستی که به گونه‌ای تبعیض آمیز، در راستای تحمیل ارزشهای امریکایی بر دیگر ملل جهان و علیه کشورهای مستقل و آزادیخواه هدف‌گیری شده است.