نقش قدرت نرم انقلاب اسلامی ایران در جنبش بیداری اسلامی جهان اسلام

با وقوع جنبش‌ بیداری اسلامی در جنوب غربی آسیا، اندیشمندان داخلی و خارجی زیادی، به ظرفیت‌های الگوی انقلاب اسلامی ایران، به عنوان یک عامل موثر، در ایجاد، تقویت و استمرار جریان‌های اخیر پرداخته‌اند. تحولات اخیر در جنوب غربی آسیا در قالب انقلاب‌های مردمی توانسته چشم‌انداز نوینی جهت تاثیرگذاری انقلاب اسلامی ایران در گسترش این انقلاب‌ها به وجود بیاورد. نقاط مشترکی چون ضدیت با رژیم اسراییل، ضدیت با استبداد و تقویت هویت اسلامی- ملی بین انقلاب ایران و انقلاب‌های منطقه وجود دارد. مهم‌ترین شباهت این انقلاب‌ها با انقلاب اسلامی ایران در مردمی ‌بودن این انقلاب‌ها با محوریت اسلامی و دینی است. همین موضوع می‌تواند در کنار ظرفیت‌های عدالت‌محوری و سلطه‌ستیزانه‌ی انقلاب اسلامی، یک الگوی واقعی و منطقی برای این انقلاب‌ها در راستای شکل‌گیری حکومت‌های مردمی و اسلامی محسوب شود. در این میان، نقش حمایت‌های آشکار ایران از گروه‌های مقاومت در خاورمیانه و مواضع جمهوری اسلامی ایران در قبال اقدامات اسراییل و در مقابل، ضعف و سستی حکام کشورهای عربی در برابر این رژیم، آرزوی برقراری حکومتی مستقل و مردمی را نظیر آنچه در ایران بر سر کار است در دل ملت‌های منطقه، تقویت کرده است. در یک نگاه کلی به نظر می‌رسد گرانیگاه این جنبش‌ها ساختارشکنی از نهادهای سنتی و روش‌های کهنه و پوسیده حکومت‌داری و روی آوردن به ارزش‌هایی چون عدالت و آزادی است که ریشه در تفکر اسلامی دارد.این پژوهش درصدد است تا به بررسی الهام‌بخشی الگوی انقلاب اسلامی ایران به خیزش‌های موسوم به «بیداری اسلامی» در منطقه جنوب غربی آسیا بپردازد و ابعاد مختلف این موضوع و نوع نگرش‌های غالب بر این تحولات را تبیین نماید.