جهانی‌شدن فرهنگ و راهبردهای مقاومت فرهنگی

جهانی‌شدن پدیده‌ای است که از دهه‌های پایانی قرن بیستم بر مسایل جهانی، ملی و حتی فردی سایه انداخته و بیش از هر پدیده دیگری،‌ توجه برنامه‌ریزان و پژوهشگران حوزه‌های مختلف را به خود جلب کرده است.مقاومت فرهنگی و تاکید بر فرهنگهای متمایز و متفاوت، راهکار بقا و ادامه حیات مللی است که تصمیم دارند با وجود بهره‌برداری از دستاوردهای اقتصادی، سیاسی و فنّاورانه غرب، در راستای انطباق این دستاوردها با ویژگی‌های ملی، محلی و نژادی خود اقدام کنند.پس از پایان جنگ سرد، رویکرد‌های معناگرا در عرصه روابط بین‌الملل مطرح شد. در حال حاضر ایجاد امنیت در سطح جهانی، مساعی جهانی را می‌طلبد و دولتها دیگر نمی‌توانند مانند گذشته، تنها به امنیت داخلی خویش فکر کنند. هزاره جدید، بیش از هر دورانی در تاریخ جوامع انسانی، بازیگران ملی و فرا ملی را به «جهانی اندیشیدن و محلی عمل کردن» فرا می‌خواند.بر خلاف رویکرد‌های واقع‌گرایانه، فرهنگ و قدرت نرم گفتمان جدید، جایگاه اصلی را به خود اختصاص داده است و قدرت نرم کشور‌های در حال توسعه، به خصوص جمهوری اسلامی ایران، بزرگ‌ترین مولّفه امنیت ملی را از فرهنگ اسلامی و انقلابی موجود الهام گرفته و به عنوان ذخیره الهی مایه قوام و اقتدار کشور است. بنابراین، در صورت مواجهه صحیح با پدیده جهانی‌شدن و تاثیر و تعامل مثبت فرهنگ و هویت ملی بر این جریان و شناخت و برخورد علمی و آگاهانه با جلوه‌های آشکار آن و استفاده بهینه از فرصتهای حاصل، فرایند جهانی‌شدن می‌تواند عاملی باشد برای توانمندی و برتری فرهنگهای ملی و محلی و امکانی برای توسعه و تعمیق فرهنگ و ارزشهای دینی و انقلابی و احیای باورهای فرهنگی کشور.