پراکنش مکانی فضاهای سبز و اولویت ‌بندی تناسب اراضی با هدف مکان‌ یابی بهینه‌ی پارک (مطالعه موردی: شهر اردبیل)

فضای سبز شهری از مهمترین کاربری های شهری است که از آن همانند ریه های تنفسیشهرها یاد میکنند. از آن جا که اهداف اصلی برنامه ریزی شهری، سلامت، آسایش و زیباییمیباشد، مکان یابی فضای سبز شهری نیز به عنوان یکی از مهمترین عناصر محیط شهری سهمزیادی در مطلوبیت و مطبوعیت فضا از نظر شهروندان دارد. بنابراین توجه ویژه به سامان دهیمکانی – فضایی این کاربری، گامی مهم در تامین رفاه و آسایش شهروندان محسوب میشود. هدفپژوهش حاضر کاربردی – توسعه ای و روش آن توصیفی – تحلیلی است. روش گردآوری اطلاعاتو داده های مورد نیاز تحقیق نیز، از نوع کتابخانه ای – میدانی بوده است. در پژوهش حاضر با استفاده از ابزارهای موجود در نرم افزار arc gis 10.3 و ابزارهای تحلیلی نرم افزار geoda به تحلیل نحوه پراکنش فضایی کاربری فضای سبز در سطح نواحی شهر اردبیل پرداخته و درنهایت به ارائه راهکارهایی در راستای مطلوبیت وضع موجود اقدام شده است. در تحقیق پیش رو ضمن تحلیل الگوی توزیع مکانی فضاهای سبز شهر اردبیل، با استفاده از ضریب همبستگی دو متغیره موران ارتباط بین توزیع سرانه فضای سبز با میزان تراکم جمعیت نواحی و میزان مساحت فضاهای سبز با مساحت هر ناحیه، ارزیابی شده است. نتایج تحلیل شاخص موران دومتغیره بیانگر خودهمبستگی فضایی منفی بین تراکم جمعیت با سرانه فضای سبز شهر در نواحی شهر اردبیل بوده و تحلیل ارتباط بین مساحت فضاهای سبز و نواحی شهر اردبیل نیز مبین عدم ارتباط معنی دار بین آنها بوده است. یعنی اینکه افزایش تراکم جمعیت و مساحت نواحی شهر اردبیل نتوانسته است بر افزایش سرانه و مساحت کاربری فضای سبز تاثیرگذار باشد. در نهایت با استفاده از تعداد 21 شاخص موثر در تحلیل مکانیابی فضای سبز و ترکیب مدل ahp و قابلیت های سیستم اطلاعات جغرافیایی، اقدام به اولویت بندی تناسب اراضی در راستای پیشنهاد مکان های بهینه ی استقرار فضای سبز شده است که حاصل آن، معرفی مکان های مناسب استقرار کاربری مذکور در نواحی شهرداری بوده است. در بین مناطق چهارگانه شهرداری اردبیل، منطقه 3 در اولویت اول استقرار فضای سبز بوده و مناطق 4 و 1 نیز به ترتیب در اولویت دوم و سوم قرار گرفته بودند، همچنین منطقه 2 شهرداری به دلیل برخورداری از سرانه ای فراتر از استانداردها از اولویت مکان یابی خارج شده است.