آمایش سرزمینی با توسعه استفاده از انرژی‌های پایدار در مکان یابی نیروگاه خورشیدی (مطالعه موردی: استان مازندران)

پایان پذیر بودن، آلودگی‌های محیط زیستی و نوسانات قیمت انرژی‌های فسیلی باعث روی آوردن به منابع جایگزین می‌شود. استفاده از انرژی‌های پایدار به خصوص انرژی خورشیدی می‌تواند بهترین گزینه‌ برای تامین انرژی باشد. گام اول برای توسعه استفاده از انرژی خورشیدی پتانسیل سنجی و بعد از آن مکان یابی نواحی که دیگر شرایط احداث نیروگاه را دارا باشند، است. استان مازندران پتانسیل مطلوبی جهت بهره برداری از انرژی خورشیدی دارد. در این تحقیق معیارهای ساعات آفتابی، شیب، فاصله از مناطق جمعیتی، فاصله از راه‌ها، فاصله از خطوط انتقال نیرو، کاربری اراضی و لایه محدودیت‌ها معیارهای لازم جهت مکان یابی نیروگاه در نظر گرفته شده است. به طور کلی یافتن مکان یا مکان های مناسب در هر زمینه ای اهمیت فراوانی دارد به طوریکه طیف وسیعی از تحقیقات را به خود معطوف ساخته است، این مهم در غالب سامانه اطلاعات مکانی تا حد زیادی دست یافتنی شده است. روش این پژوهش توصیفیتحلیلی و برای بررسی موضوع از سامانه اطلاعات مکانی(gis) و فرآیند تحلیل شبکه ای(anp) استفاده شده، فرآیند تحلیل شبکه ای یکی از تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره است که در مجموعه مدل های جبرانی قرار می گیرد و تمامی تعاملات و روابط میان سطوح تصمیم گیری را در ساختار شبکه ای می تواند در نظر گیرد اما از آنجا که تحلیل شبکه کم تر برای تعیین اولویت نهائی گزینه ها استفاده می شود از روش پیچیده تری مانند تکنیک تاپسیس  استفاده گردید. بعد از تهیه لایه های مورد نیاز و طبقه بندی مجدد ، مکان های امکان پذیر در منطقه مورد مطالعه تعیین گردید. به منظور ارزیابی، نتیجه تاپسیس با سه فاکتور اصلی جمعیت، نزدیکی به خطوط انتقال نیرو و نزدیکی به راه مورد بررسی قرار گرفت. ارزیابی نشان داد که روش تاپسیس انطباق بالایی با گزینه‌های ایده آل سه معیار فوق دارد. سرانجام مشخص گردید که در حدود 4771،960  کیلومتر مربع از مساحت استان مازندران، امکان احداث نیروگاه خورشیدی وجود دارد.